Dat de Britse ska/rock band Yes Sir Boss als eerste gecontracteerde artiest op het label Stone’d Records van soul zangeres Joss Stone staat, wil nog niets zeggen. Het zeskoppige collectief heeft weliswaar de juiste stuwkracht en strakheid, maar hoeft zichzelf voorlopig nog geen wereldband te noemen. Toch is het debuutalbum Desperation State in zekere zin enerverend en blijft het boeiend tot de laatste seconden.

Yes Sir Boss opent knallend met Desperation State, een broeierige track met invloeden afkomstig van Balkan blues, surf en ska tot aan indierock. Een opmerkelijke combinatie, maar deze harmonische samenstelling van diverse melodieën loopt ronduit als een geoliede machine. Al het koper dat zich zowat scheel blaast op het album, werkt als een krachtige cilinder in deze degelijke V8-motor.

Deze drijvende kracht blijft op Desperation State continue standhouden zonder enige onderbreking. Opvolger Not Guilty klinkt hoorbaar gedetailleerd en kan mede dankzij de vocalen van frontman Matthew Sellors gebruikmaken van de juiste versnellingen om op topsnelheid te komen. Yes Sir Boss klinkt op Desperation State als een levendig geheel dat kennelijk geen enkele moeite heeft om die koers in bedwang te houden.

Toch bestaat er één cruciaal struikelpunt: Sellors’ stem klinkt hier en daar nasaal en is daardoor op het album nauwelijks te verstaan. Zijn articulatie bij tracks Na Na Ooh, Lose No More en Pretty Thing heeft dringende aandacht nodig. Maar dat is meteen ook de eerste en laatste kanttekening voor dit debuutalbum.

Hoogtepunten op het album zijn tracks Mr Happy, Never Know en Mrs #1 waar Joss Stone enkele lyrics meezingt. Dan is eigenlijk pas écht hoorbaar hoe groot de kloof is tussen Yes Sir Boss en soul queen Stone. Ze mogen dan nog een iel en vers samenwerkingsverband met elkaar hebben, de groep kan het nog wel eens ver schoppen dankzij de kruiwagen van Stone.

Debuutalbum Desperation State scoort met het feit dat geen enkele track verveelt. Yes Sir Boss heeft inmiddels de correcte formule ontdekt naar succes en Stone mag dan een voortreffelijke inspiratiebron zijn, we willen geen tracks horen die ‘Stone’d’ zijn.