×

Interview

24 september 2013

Warren Haynes: “Shout! is het beste album van Gov’t Mule ooit”

Geschreven door: Björn Groenen

Gov’t Mule bracht op 16 september het nieuwe studio-album genaamd Shout! uit. Het album bestaat uit twee cd’s met onder anderen gastmuzikanten Elvis Costello, Ben Harper, Glenn Hughes, Dave Matthews, en Myles Kennedy. Frontman en gitarist Warren Haynes vertelt waarom het vier jaar duurde voordat er een nieuw album verscheen, hoe de opnames verliepen en hoe de sfeer in de studio was.

WiM: Hoe zijn de reacties tot nu toe over het studio-album Shout!?
“De reacties zijn geweldig tot nu toe. We zijn zeer tevreden en trots op het eindresultaat. Als we de tweede cd met gastmuzikanten hadden weggelaten, dan had ik nog steeds kunnen zeggen dat deze plaat de beste is van ons gehele oeuvre. Maar met de tweede bonus-cd erbij, wordt het eindresultaat natuurlijk nog meer speciaal.”

WiM: Waarom is Shout! volgens jouw mening ‘het beste album ooit gemaakt door Gov’t Mule’?
“Ik denk omdat ieder nummer op het album Shout! groots is. Daarnaast is de plaat gevuld met verschillende karakters van diverse artiesten. Dat maakt de chemie onderling tot een krachtig geheel. Met bassist Jorgen Carlsson is Gov’t Mule op zijn sterkst sinds bassist Allen Woody overleden is. Als de chemie onderling deugt, kun je dimensionale muziek maken.”

WiM: We hebben vier jaar moeten wachten op een nieuw Gov’t Mule album. Hoe kwam het dat het zo lang duurde? “In de tijd dat ik aan het toeren was met mijn solo-album Man In Motion (2011), had Gov’t Mule een pauze ingelast voor de komende tournees. En dat was het juiste moment om aan Shout! te werken. Het was wel even lastig om de beoogde gastmuzikanten te benaderen, omdat zij ook midden in hun muzikale rondreis zaten.”

Gov't Mule

WiM: Wie kwam er op het idee om met een dubbel-cd te komen met gastmuzikanten? “Het was mijn idee om met verschillende gastmuzikanten te werken. Maar dat plan kwam pas halverwege de opnames Shout! We waren de studio ingedoken met het doel een nieuw Gov’t Mule album te maken, maar dat is dus bijgedraaid. Ik ben begin 2012 met bassist Jorgen Carlsson nummers gaan schrijven die we vervolgens als demo in Grooveworx Studio in Los Angeles hebben opgenomen. Sommige demo’s vonden we zeer geschikt voor een komend album van Gov’t Mule en we hebben dan ook samen besloten om het proces door te zetten. De band kwam aan de oostkust van Amerika weer bij elkaar om de nummers te repeteren. Zodoende hebben we daar meerdere nummers geschreven en opgenomen. We hadden destijds nog steeds geen plannen over gastmuzikanten die op het album zouden meezingen. Toch had ik een concept in mijn gedachten om enkele geschreven nummers met gastmuzikanten te spelen, want bij sommige tracks leek het mij een meerwaarde om met meerdere vocalen te werken. De eerste namen die bij mij binnenschoten waren: Elvis Costello, Dr. Hook en Toots Hibbert. Mijn idee was om deze artiesten een deel van het geschreven nummer te laten zingen, maar al snel veranderde ik van gedachte omdat het zonde zou zijn als deze gerenommeerde gastmuzikanten maar een deel van het nummer zingen. Toen kwam het plan om een bonus-cd te maken met dezelfde tracks maar dan mede gezongen door de gastmuzikanten.”

WiM: Hoe verliepen de opnames?
“Het is nogmaals mijn meest favoriete plaat die ooit gemaakt is door Gov’t Mule. We zijn natuurlijk trots op de platen die we in het verleden hebben gemaakt, maar het proces verliep simpelweg zeer eenvoudig en soepel. Ik heb bijvoorbeeld niet alleen voor Dave Matthews gekozen omdat we sinds 1991 vrienden zijn, maar ook omdat hij een folk-achtergrond heeft dat binnen het nummer past. Zo heeft hij ooit Long Black Veil gezongen. Een nummer die hij met een zeer aangename stem kan overbrengen. Dat heeft mij aangezet om hem te vragen voor het nummer Forsaken Savior op het studio-album. Daarnaast ben ik al een hele poos bevriend met Jim James en houd van zijn muziek. James en ik hebben in het verleden ook samengewerkt in het project dat Love For Levon heette, een hommage aan de Amerikaanse drummer Levon Helm. Tijdens optredens heb ik James horen zingen en ben er op teruggekomen om hem te vragen voor het nummer Captured. Iedere gastmuzikant op Shout! heeft zijn eigen persoonlijkheid. En dat maakt het album zo uniek.”

Govt Mule 2

WiM: Iedere gastmuzikant heeft natuurlijk een drukke planning in verband met  tournees en opnames. Hoe heb je het voor elkaar gekregen om deze gerenommeerde artiesten zover te krijgen dat ze tijd maken voor Shout!? “Dat was inderdaad de grootste uitdaging. Het heeft een behoorlijke tijd geduurd om alle artiesten in te plannen [lacht]. Elvis Costello was de eerste zanger die zijn vocalen heeft opgenomen in de studio. Omdat de band zich toch aan de oostkust bevond, leek het ons verstandig om zijn vocalen in een lokale studio in New York (Avatar Studio’s) op te nemen maar ook vanwege het feit dat hij daar graag komt. Aan de overige gastmuzikanten die een ingewikkelde planning hadden of op wereldtournee waren, hebben we gevraagd om de vocalen op te nemen in een voor hen lokale studio. Vervolgens zijn de bestanden opgestuurd. Zo deed Steve Winwood zijn opnames in Engeland, Dr. John in New Orleans en Toots Hibbert in Jamaica. We waren dus volledig afhankelijk van ieders agenda.”

WiM: Wat voor input heeft producer Gordie Johnson op de plaat achtergelaten?
“Johnson is niet alleen iemand die handig is met arrangementen, hij heeft ook inzicht in waar een plaat naar toe kan gaan tijdens opnames. Gov’t Mule houdt niet alleen van een modern geluid op een album, we houden ook veel van analoog authentiek geluid. Johnson weet de juiste instrumenten en effecten bij elkaar te zoeken om tot een geweldig eindresultaat te komen. Ik heb daarnaast veel tracks van het album geproduceerd met mijn eigen visie, in die zin dat ik een nummer alleen maar in die vorm wilde hebben. Toch heeft Johnson mij kunnen overtuigen van hoe het ook anders en beter kan. Ik heb zijn advies daarom ook regelmatig aangenomen. Johnson speelt dus een grote rol tijdens de opnames van Shout! Daarnaast heeft hij ook de alle tracks voor ons gemixt en gemasterd.”

WiM: Zou je in de toekomst vaker met Johnson willen werken?
Shout! is het vierde project dat we samen hebben opgezet. Johnson is één van mijn beste vrienden, daarnaast kan ik heel goed met hem opschieten en we hebben met ieder project nog altijd een succesvol resultaat gehad. Ik heb veel respect voor wat hij doet en wat hij betekent voor mij. Ik zou heel graag nog meerdere projecten met hem willen doen, want werken met Johnson is altijd een geweldige ervaring om mee te maken.”

WiM: Kun je vertellen hoe de sfeer was in de studio?
“Wat gebruikelijk is voor Gov’t Mule, is dat we altijd afspreken om gezamenlijk in de studio te zijn als we iets gaan opnemen. We hebben dan de mogelijkheid om naar elkaar te kijken en luisteren tijdens de opnames. Verder proberen we de eerste of tweede takes te gebruiken van een nummer. In sommige gevallen is het zo dat we een nummer zo vaak spelen in de studio, dat het een andere wending krijgt. Het is wel eens voorgekomen dat we ’s nachts, na een hele dag werken in de studio, aan het opnemen waren. Dat kan ook zijn voordelen hebben, want het voelt namelijk alsof we de hele dag live op het podium hebben gespeeld.”

Govt Mule 4

WiM: Kun je een vermakelijke anekdote met ons delen?
“Eens kijken.. toen ik het nummer Funny Little Tragedy schreef, kreeg ik het gevoel dat het nummer niet echt bij Gov’t Mule hoort. Het zou namelijk beter bij bands als The Clash of The Attractions passen. Maar toen ik het nummer voor iedereen speelde, wilde iedereen het heel graag op de plaat hebben. Dus hebben we het nummer ’s nachts nog doorgespeeld en gerepeteerd terwijl het opgenomen werd. Mijn intentie was om de volgende dag terug te komen voor een definitieve opname. Maar toen ik de opname terughoorde, had het wel degelijk kwaliteit. Dat geldt ook voor het nummer Captured. Ik denk dat iedereen het nummer in gedachte nog moet leren, maar als we het terughoren geeft het wel een speciaal gevoel.”

WiM: Hoe anders klinkt Shout! in vergelijking met de vorige Gov’t Mule platen?
“Ik denk dat er wel een verschil in het geluid zit, sowieso vanwege het feit dat we in verschillende studio’s hebben opgenomen. We gebruiken weliswaar dezelfde ingrediënten en werken weer met producer Johnson, maar er is een technisch verschil. Ik gebruik namelijk andere gitaren en versterking dan op de vorige platen. Ik speel op Shout! met mijn Gibson Les Paul Warren Haynes Signature en een Gibson ES-335 uit 1961 over een Marshall Plexi 100 watt uit 1969 en een Marshall cabinet met Celestion Greenbacks G12M-25’s. Verder heb ik ook nog een Gibson Firebird en PRS Baritone gitaar.”

WiM: Wat zou je graag nog willen toevoegen aan dit interview?
“Ik wil graag nog even melden dat iedere gastmuzikant op Shout! een geweldige indruk heeft achtergelaten. Verder ben ik erg trots op wat het eindresultaat is geworden.”