×

Concert

25 februari 2017

Veel liefde voor traumahelikopter in Deventer

Geschreven door: Natalie Polman

Label: Excelsior Recordings

Traumahelikopter’s clubtour ter ere van laatste plaat Competition Stripe zit er bijna op. Eén van de laatste haltes is het café van poppodium Burgerweeshuis in Deventer. De ruim vijftig kaartkopers, in leeftijd uiteenlopend van pakweg 16 tot 66, hebben er zin in.

Steve French

Dat blijkt al bij het voorprogramma, dat in de vorm komt van Steve French. Deze driekoppige band uit het nabij gelegen Zutphen heeft net een EP uit, I Used To Wanna Ride A Horse. Zanger/gitarist Cees probeert vlak voor het optreden heel moedig vier drankjes tegelijk van de bar te pakken. Ondergetekende zit er met haar neus bovenop en ziet het fout gaan. Enkele glazen glippen uit zijn handen en een flinke klots bier belandt op haar schoot. Cees schrikt, zegt “zo zenuwachtig” te zijn, biedt een aantal maal zijn excuses aan en draagt tijdens het spelen een nummer op aan ‘dat meisje waar ik bier overheen morste’. Het is allang goed. Want Steve French is goed. De liedjes zijn puntig en gaan van dromerig naar meer springerig. Cees’ stem is ook nog eens aangenaam om naar te luisteren. Bassist Pelle doet een nummer met een klein keyboard op schoot en Cees springt moedig het publiek in om één van de laatste liedjes tussen de mensen te zingen. Het publiek klapt steeds iets harder en langer. Puike opwarmer.

Steve French

Steve French

traumahelikopter
traumahelikopter

traumahelikopter

Letterlijk, want warm is het inmiddels. Traumahelikopter maakt het al snel nog warmer. In hoge vaart vliegen de nummers vanaf het piepkleine podium het blije publiek om de oren. Opener Alone zet meteen de toon en Somewhere en Another Year worden door een warm applaus ontvangen. Het voorzichtig dansende publiek joelt hard om het geweldige Nothing There maar de echte partystarter blijkt de vaste cover Blues From A Gun van The Jesus And Mary Chain. Het hopsen wordt al snel flink moshen en alweer klotst er bier over ondergetekende. Het geeft nog steeds niks. Nu is wel zeker dat er veel fans van het eerste uur aanwezig zijn.

De voor deze tour vaste setlist werkt vanavond perfect. Down In The City, Sleep Tight, Kids… Werkelijk elk liedje wordt met zoveel liefde ontvangen, dat de band niet anders kan dan glimlachen. Zelfs tijdens het ingetogen Parking Lot biedt het publiek zanger Mark Lada daadwerkelijk een luisterend oor. Het is een genot om mee te maken. De coupletten in Competition Stripe worden luid uitgeschreeuwd en Lada “vindt het gezellig man”. Het inmiddels flink zwetende trio maant tot crowdsurfen als Losing Grip wordt ingezet. Natuurlijk wordt daar gehoor aan gegeven. Gitarist Daan van Dalen houdt zich niet in en springt met z’n instrument de moshpit in, waar hij zonder pardon heen en weer wordt geslingerd.

Na een ruime veertig minuten is de hoofdset al voorbij. Bij gebrek aan een backstage wordt het af- en weer oplopen overgeslagen en dan dansen de lijven in het café de laatste restjes energie eruit op Replacements cover Bastards Of Young en A Million Stories. Dan is het feest helaas voorbij.

Festivalboekers opgelet: traumahelikopter is er heel erg klaar voor uw festival op te pimpen.
traumahelikopter

traumahelikopter

foto’s door Marjolein Rietveld