Grofweg tussen 1970 en 1980 wist Van Der Graaf Generator binnen het genre progressieve rock een eigen plekje te vinden. Met het karakteristieke stemgeluid van Peter Hammill, de dubbele saxofoon van David Jackson en de afwezigheid van gitaar en bas creëerde deze band zijn geheel eigen sound, die over het algemeen duisterder was dan de meeste van hun genre-genoten. De band had redelijk wat succes, maar was vooral in Italië enorm populair. De bandleden zijn meerdere keren uit elkaar gegaan en weer bij elkaar gekomen. De langste periode lag tussen 1978 en 2005, waarin vooral Peter Hammill zeer veel solo-werk uitbracht. Hierop waren Jackson, toetsenist Hugh Banton en drummer Guy Evans afwisselend te horen.

In 2005 kwamen de bandleden van Van Der Graaf Generator weer bij elkaar. In april werd de dubbel CD Present uitgebracht en op 6 mei van dat jaar vond een officieel reünie concert plaats in de Royal Festival Hall in London. Dit vond zijn vervolg in een reeks live optredens in Europa. In 2007 verliet saxofonist David Jackson de band en ging Van Der Graaf Generator als trio verder. De CD Trisector verscheen in maart 2008 en werd opgevolgd door een wereldwijde tournee. De band speelde voor het eerst sinds 1976 weer in Amerika. In maart van dit jaar verscheen A Grounding In Numbers en afgelopen woensdag 30 maart speelde de band in het poppodium Tivoli in Utrecht.

Een half uur later dan de aanvangstijd verschenen de heren op het podium. Het eerste wat opviel was het goede geluid. De mix was in balans en het geluid stond niet te hard. Het enige nadeel hiervan was dat het gebral en geklets van het publiek achterin de zaal nogal storend werkte. Ouwehoeren doe je maar in een café en niet tijdens een concert! Gelukkig bevatten de nummers van Van Der Graaf Generator viel dynamiek en overstemden ze regelmatig het publiek. Opvallend was ook dat de oude nummers prima bij de nieuwe nummers passen (of andersom). Helaas bleek de gitaar van Peter Hammill niet goed in de mix te liggen en werd deze ondergesneeuwd door zowel de toetsen als de drums. Met anderhalf uur speeltijd en maar één toegift zorgde Van Der Graaf Generator voor een zeer dynamisch concert. De muzikanten speelden overtuigend en zeer professioneel. Grote vraag is natuurlijk: werd de dubbele saxofoon van David Jackson gemist? Zo karakteristiek als hij was voor het geluid van Van Der Graaf Generator is hij achterhaald door de tijd en de techniek. Visueel wordt zijn aanwezigheid natuurlijk gemist, maar auditief werd zijn plaats ingenomen door toetsenist Hugh Banton.