The Rolling Stones bestaan 50 jaar en is dat de wereld niet onopgemerkt voorbij gegaan. Maar dat betekent niet dat gedurende die 50 jaar ook op gezette tijden nieuw materiaal is verschenen. Waar over een periode van zestien jaar twee volwaardige albums zijn uitgebracht kan niet echt sprake zijn van een hoge produktiviteit en doemt meteen ook de vraag op: was de artistieke carrière van de Stones niet al héél héél lang geleden al voorbij?

In elk geval weten de heren wel nog steeds de publiciteit te halen. Zoals met dit jubileum. Het muzikale hoogtepunt van de Stones ligt natuurlijk al decennia lang achter ons: met een beetje goede wil kan Some Girls (1978!) als hun laatste écht fatsoenlijke album beschouwd worden en was het na die tijd een beetje lauwloenen en het vooral artistiek rustiger aan doen en niet meer zo nodig moeten. Ja, af & toe eens een CD en een (weliswaar lange) tournee, maar dat was het dan ook vaak ook wel weer voor een paar jaar. Het wilde leven werd steeds meer afgezworen en de Stones werden naar hun eigen maatstaven relatief cleane popmiljonairs die feitelijk al voor de pré-vut hadden gekozen. Want wie herinnert zich nu nog wat er op Tattoo You stond? Of op Emotional Rescue? Of op Dirty Work? Af en toe nog wel eens een spetterende track, maar The Rolling Stones waren in de 80’s en 90’s toch vooral een format. The Rolling Stones zijn dan ook de laatste 15 jaar vooral marketing en een cashcow van de platenmaatschappij die op dat moment de rechten van de catalogus in bezit had. Het releasebeleid is dan ook veel reissues, verzamelaars, opgepoetste live-opnames, registraties van allerhande tournees, prijzige superdeluxe boxen en herhaling. Vooral héél véél herhaling. Albums die drie, vier keer binnen 10 jaar tijd met veel poeha opnieuw worden uitgebracht (zoals Some Girls), de backcatalogue vanaf de 70’s, die in zijn geheel twee keer opnieuw is uitgebracht (eerst Virgin, daarna Universal), kortom fans van The Rolling Stones die hun verzameling op peil wilden houden werden geconfronteerd met releases die niks nieuws brachten, maar waar vooral veel pegels aan werd kwijtgeraakt. Met als absolute dieptepunt de vorig jaar verschenen verzamelaar Grrrr. En als er al nieuw materiaal verscheen dan werd dat weer op verzamelaars gepropt en waren die tracks niet als fysiek produkt los te verkrijgen. Want een iTunes-download is niet alleen een audiofiel drama, maar heeft ook geen enkele waarde dan enkel een bestand dat muziek bevat.

Na een paar herkauwreleases is er nu weer een ‘nieuwe’ Stones titel: Sweet Summer Sun: Hyde Park Live. Een registratie van de twee concerten die de band in juli 2013 gaven in het Hyde Park in Londen. Voor de bejaarden onder de fans is het een weerzien met de Stones, want in 1969 was er op dezelfde plek een soortgelijk concert. Het was de afsluiting van hun toernee, die in het kader stond van dat 50-jarige bestaan van de band. Het zou wel eens het laatste concert kunnen zijn, maar onlangs hebben de Stones aangegeven weer een tournee te gaan doen. Vooralsnog zijn optredens gepland Australië en Nieuw Zeeland en is het nog onduidelijk of Europa ook zal volgen. En voor het eerste concert in Adelaide waren de kaarten binnen een uur uitverkocht. En ondanks dat de combinatie muzikale vernieuwing en de Rolling Stones al jarenlang absolute tegenpolen zijn, zijn dit soort taferelen reden genoeg om die gitaren voor de zoveelste keer om te hangen en de krakers uit vooral de 60’s en 70’s nog maar eens te spelen. Wat dat betreft weet de band na al die jaren nog steeds massa’s mensen uit de veren te krijgen en naar hun optredens te lokken. Het eenvoudige recept van simpele rock’n rol en een playlist van de hits die iedereen van voren en van achteren en van beneden en van onderen en van binnen en van buiten kent en tot gek wordens toe maar steeds opnieuw wil horen blijkt al 50 jaar te werken. Dus waarom moeilijk doen als het ook zo kan? De reden is in elk geval plausibel genoeg.

In een confuus doolhof van allerlei formaten (2CD, 2CD + DVD, DVD, 2CD + Blu Ray, 4 LP + Blu Ray, etc. etc.) wordt voor deze recensie de 2 CD/DVD combi gekozen. Beeld en geluid dus. Na Four Flicks (2003) en The Biggest Bang (2006) is Sweet Summer Sun: Hyde Park Live eveneens een registratie van een recent concert dat onderdeel uitmaakte van een tournee. Dit in tegenstelling tot live-registraties die de afgelopen jaren zijn verschenen, die oude (al dan niet opgepoetste) opnames bevatten. Op Sweet Summer Sun: Hyde Park Live wordt niet zo uitgebreid uitgepakt als op Four Flicks en The Biggest Bang, die met elk zo’n 7 uur soms echt wel leidden tot een Stones-overkill. Nee, slechts 1 DVD en een CD-set van het optreden, waarbij er wel verschillen zijn in de tracklistings. Twee dagen concerteren zijn bij elkaar gegooid en de hoogtepunten zijn op deze DVD te vinden.

En wat is er nu allemaal te horen en te zien? Uiteraard wat we al kennen: de al jarenlang als publieksfavorieten bekende nummers als Start Me Up, Honky Tonk Women, Jumpin’ Jack Flash, Brown Sugar en natuurlijk Satisfaction. Maar ook weer eens het niet eens zo onaardig gebrachte Ruby Tuesday, albumtrack Midnight Rambler (van Let It Bleed; 1969), het nog altijd puike Gimmie Shelter (ook al van Let It Bleed) en een derde Let It Bleed track (You Got The Silver). Duidelijk wordt dan toch wel welk album tot de hoogtepunten behoort van het Stones oeuvre. En vooral weinig 80’s en 90’s Stones (enkel Emotional Rescue). Alsof ze zelf ook vinden dat die periode uit hun carrière ook geen historische hoogtepunten bevatte. Anderzijds verlangt het publiek natuurlijk alleen de hits en zit niemand te wachten op een setlist die vol is gepropt met minder bekende nummers. Het is natuurlijk ook voor de Stones brood & spelen.

En passant komt oud-lid Mick Taylor ook nog het podium op om met twee nummers mee te spelen en het weerzien met zijn oude makkers is hartelijk. De link met 1969 is dat Taylor toen zijn debuut maakte als opvolger van de toen zo onfortuinlijk in zijn eigen zwembad verzopen Brian Jones. Met het uiterlijk van een uitgezakte kolenboer speelt Taylor zijn partijtjes lekker mee en is het vooral een ouwe jongens krentenbrood sfeer op het best wel overvolle podium. En is Sweet Summer Sun: Hyde Park Live nu een nutteloze release? Ja als het gaat om de toegevoegde artistieke waarde. Nee, als het gaat om nog eens te laten zien dat de Stones gewoon een greatest hits machine zijn, die vooral grossieren in entertainment. In dat opzicht is het gewoon business as usual en is de Rolling Stones BV een geolied bedrijf met een board of directors, die toevallig ook al 50 jaar het boegbeeld van het publieke domein zijn en muziekjes voortbrengen, waar nog steeds miljoenen mensen een leuke tijd aan beleven. En in een tijd die zich kenmerkt voor zurigheid, intolerantie en polarisatie, is het een goede zaak dat de muziek van de Stones verbroedert. Mooi gefilmd, een veilige tracklisting en de livesfeer goed overbrengend, kortom er wordt niks aan het toeval overgelaten en is het een degelijke, conservatieve set. En vanuit die invalshoek is dit dus gewoon een lekkere release met een rechtlijnige boodschap: just for the fun of it. Niks meer en niks minder.

Tracklisting Sweet Summer Sun: Hyde Park Live

DVD & Blu-ray

1. Start Me Up
2. It’s Only Rock ‘n Roll (But I Like It)
3. Street Fighting Man
4. Ruby Tuesday
5. Doom and Gloom
6. Honky Tonk Women
7. You Got the Silver
8. Happy
9. Miss You
10. Midnight Rambler
11. Gimme Shelter
12. Jumpin’ Jack Flash
13. Sympathy for the Devil
14. Brown Sugar
15. You Can’t Always Get What You Want
16. (I Can’t Get No) Satisfaction

CD – Disc 1

1. Start Me Up 4:18
2. It’s Only Rock ‘n Roll (But I Like It) 4:46
3. Tumbling Dice 4:05
4. Emotional Rescue 5:53
5. Street Fighting Man 5:22
6. Ruby Tuesday 3:21
7. Doom and Gloom 4:17
8. Paint It, Black 5:01
9. Honky Tonk Women 6:58
10. You Got the Silver 3:18
11. Before They Make Me Run 4:33

CD – Disc 2

1. Miss You 7:18
2. Midnight Rambler 11:54
3. Gimme Shelter 7:16
4. Jumpin’ Jack Flash 4:53
5. Sympathy for the Devil 6:46
6. Brown Sugar 4:55
7. You Can’t Always Get What You Want 8:04
8. (I Can’t Get No) Satisfaction 8:20