Het is even wennen als je voor de eerste maal Stay Vicious hoort, het openingsnummer van het 5e album van The Gaslight Anthem. De bijna stoner achtige gitaarriff klinkt steviger dan ooit en Brian Fallon zingt op een manier die we niet van hem gewend zijn. Lager en doorleefder. De band had al aangegeven dat ze een totaal ander album zouden maken en bij het horen van deze opener lijkt dat niet te veel gezegd. Maar je kunt de roots niet zomaar uit je band halen, dat moet The Gaslight Anthem ook weten en dat blijkt uit de daarop volgende liedjes die onmiskenbaar de klassieke Gaslight vibe hebben, maar met een paar nieuwe invalshoeken.

Dat levert ongelofelijk mooie liedjes op. Get Hurt bijvoorbeeld, de titeltrack, is een mooie subtiele en hartverscheurende ballad die het vakmanschap van de band bloot legt. Subtiele gitaarlijntjes en een pakkend refrein. Het duistere Underneath The Ground is een ander hoogtepunt. Met een minimalistische aanpak blijkt dit een melancholische sluipmoordenaar. Geweldig mooi. Op 1000 Years klinken ze poppier dan ooit. Het nummer start met een strakke hardrock riff en gaat over naar een aan Kings of Leon refererend meezing refrein. Rollin & Tumbling, Stray Paper en Helter Skeleton zijn ouderwets rockende Gaslight en ook de afsluiter,  het meeslepende Dark Places geeft een hele mooie weergave van het nieuwe geluid, dat nog steeds de oude songstructuur in zich heeft, maar wat grootser kan klinken.

De verhalende teksten zijn grotendeels verdwenen en de productie is wat gladder. Het is het break up album geworden van Brian Fallon. Toch klinkt Get Hurt niet als een knieval. De sound is frisser en Brian Fallon zijn vocalen klinken gevarieerder. Het levert een album op van een band die niet wezenlijk iets anders doet, maar gewoonweg gegroeid is, hier en daar nieuwe paden bewandelt en een geïnspireerd album heeft gemaakt.