The Del-Lords, bestaan die nog? Jazeker, ook al is het niet vreemd om die vraag te stellen. Het laatste album van de band uit New York was namelijk Lovers Who Wander, uit 1990. Nu, 23 jaren later, zijn ze terug dus met een nieuwe schijf, met de titel Elvis Club. Hoewel, terug? Met dit album verdient de band het cliché “alsof ze nooit zijn weggeweest”, want zo klinken ze dus ook écht.

Dat het album er is, is min of meer toeval. In 2010 was er namelijk een Spaanse promotor en superfan, die maar bleef aandringen op een tour door Spanje. De band ging uiteindelijk in op het verzoek, maar ze hadden natuurlijk nog wel wat nieuw materiaal nodig. Een EP (Under Construction) volgde en nu is er dus Elvis Club.

De bezetting is iets aangepast: songwriter en gitarist Scott Kempner (bekend van punkband The Dictators) is nog altijd van de partij, net als lead gitarist Eric ‘Roscoe’ Ambel, die onder meer speelde bij The Blackhearts (juist, die van Joan Jett) en als één van de Dukes bij Steve Earle. Ook drummer Frank Funaro is nog een Del-Lord, met Michael DuClos heeft de band alleen een nieuwe bassist. Eén die goed past binnen het geheel.

Het album telt 12 tracks vol lekkere rechttoe-rechtaan (roots)rockmuziek. Beukende beats, lekkere vette riffs en een stampende, opzwepende bas. En natuurlijk geweldige titels, zoals When The Drugs Kick In (hieronder te beluisteren) en Chicks, Man! Opvallend is het nummer waarmee de band het album eindigt, een cover van Southern Pacific van Neil Young. Een heerlijke, knallende manier om eruit te gaan!

Elvis Club is een heerlijk album voor iedereen die de ernst van alledag even wil ontvluchten. Volgens de begeleidende tekst van de Nederlandse promotor staat Elvis Club vol muziek met ballen. Onjuist! Of beter, dat is veel te netjes gesteld. Elvis Club staat vol muziek met kloten. Benieuwd of het die promotor lukt om The Del-Lords ook naar Nederland te krijgen. Een betere garantie voor een feest kun je niet krijgen!