De titel van het nieuwe album van The Darkness is niet gek gekozen. Er loopt inderdaad geen band meer op aarde rond die zulke hardrock maakt als The Darkness dat doet. De band rond de broertjes Hawkins kwam zag en overwon met hun debuut album Permission To Land (2003) maar wist de aandacht niet vast te houden met de wat theatrale opvolger One Way Ticket To Hell (2005) Zakte toen heel, heel diep weg, viel uit elkaar, maar pakte vervolgens de draad weer op met het ijzersterke Hot Cakes uit 2012.

Met Last Of Our Kind zet de band de stijgende lijn voort. Als een soort Spinal Tap hebben ze naar buiten gebracht dat de originele drummer Ed Graham verdwenen is onder mysterieuze omstandigheden. Hij werd vervangen door Emily Dolan. Visueel maakt dat het plaatje nog beter, zeker ook in combinatie met de nieuwe looks van Justin. Maar zij is ook al weer op Spinal Tap wijze vervangen door de zoon van Queen drummer Roger Taylor, Rufus.

Genoeg side informatie, hoe klinkt het album? We mochten op de voorhand natuurlijk al genieten van wat nieuwe clips zoals Barbarian (met een zeer ongebruikelijke tekst van Hawkins en een clip die we zeker niet van ze gewend zijn) en het beste nummer van het album, Open Fire, wat misschien ook wel het beste rocknummer van 2015 is.

Maar ook op de rest van het album opereert de band op het scherpst van de snede. Van krachtige en venijnige rocksongs zoals Roaring Wheel, naar het zwaardere riffwerk van Mighty Wings of de volle bombast van de titeltrack. Zoals we van The Darkness gewend zijn balanceert de band tussen glam extravaganza door het betere hoge gilwerk van Justin, de over-the-top twin gitaarsolo’s en de soms mierzoete melodieën zoals in het rustige Sarah ‘O Sarah, en volvette hardrock.

“Children, we are the last of our kind“. En dan leveren ze ook nog even een van de beste hardrock albums van het jaar af.