24-7 Rock Star Shit werd in slechts vijf dagen opgenomen. Het is de ruwe tegenhanger van For All My Sisters uit 2015, een relatief poppy album, geproduceerd door Ric Ocasek. Dat ruwe karakter van de plaat kan voor een groot deel op het conto van Steve Albini worden geschreven. Als je met Albini opneemt weet je in ieder geval zeker dat je drumstel goed wordt uitgemixt en je een even droog als levendig geluid krijgt. Op deze plaat is dat niet anders.

The Cribs klappen er lekker in met Give Good Time, met dat herkenbare drum- en gitaargeluid van Albini. Opzwepende zang doet de rest. Met Year Of Hate pakken de broers Jarman goed door; een lekker dynamisch, soms opgefokt nummer dat duwend en trekkend naar het einde wordt gebracht. Ook met In Your Palace is weinig mis, een harde track met popappeal.

Na dit prijstrio verliest het trio enigszins momentum. De nummers klinken allemaal nog goed en aanstekelijk maar overtuigen qua songschrijven en doelgerichtheid minder dan de eerste songs. De tracks op deze plaat ontstonden ooit tijdens de sessies voor het album The Belly Of The Brazen Bull (2012). Het idee was om dit materiaal later als ‘punk-ep’ uit te brengen. Een aantal sessies verder had de band genoeg materiaal voor een album.

Richting het einde, met Dead At The Wheel, een kalme, lome indiepoptrack en een opvallende stijlbreuk met het merendeel van de overige songs, komen The Cribs verrassend en prettig voor de dag. Afsluiter Broken Arrow is een lekkere pakkende garagepop/rocktrack en de juiste afsluiter van 24-7 Rock Star Shit, een lekker opzwepend album dat echter als ep een grotere impact had gemaakt.