Het Nieuw-Zeelandse kwartet The Beths is het resultaat van het bijeenkomen van vier klasgenoten op de universiteit van Auckland. Het klikte en al snel was er een band geboren. Een simpel verhaaltje dat we keer op keer weer horen. Hoe klinkt dat dan? Als een kruising tussen 90’s collegerock, 60’s vocal harmonies en garagepop.

Ook dat is niet nieuw. Hoewel dit soort typerende rockmuziek meestal geassocieerd wordt met Amerikaanse bandjes. Waar die Flying Nun scene van Niew-Zeeland juist gekenmerkt wordt door rammelpop, knulligheid en een flinke bak charme. Die charme en een flinke dosis onschuld hoor je ook wel terug bij The Beths, vooral in de zang van Elizabeth Stokes. Maar de uitwerking is dus veel krachtiger en ja, Amerikaanser. Gebalde rock in het straatje van Sleater-Kinney en The Breeders.Toch klinkt het kwartet nergens zo donker of agressief als die twee. Er zijn handclaps, koortjes en bergen aanstekelijke refreintjes.

Dat zonnige sfeertje, het enthousiasme, de aanstekelijkheid : kenmerken die we zo langzamerhand wel durven associëren met Nieuw-Zeeland. Zo kun je fluitend je huis door tijdens het schoonmaken, heb je weer een aanstekelijk melodietje in je kop en hebben we weer een nieuwe “een biertje drinken in de zon met de volgeladen barbecue op de achtergrond” album erbij. Het kan nu nog, voor je het weet is de herfst weer daar. De stralende zomer haal je in huis met The Beths, geloof ons maar!