×

Recensie

Rock

01 juli 2018

Tangents

New Bodies

Geschreven door: Frank Gesink

Uitgebracht door: Temporary Residence

New Bodies Tangents Rock 4 Tangents – New Bodies Written in Music https://writteninmusic.com

Het Australische vijftal Tangents tourde al met MONO en Tortoise. De conclusie experimentele postrock is dan al snel getrokken. Was het maar zo makkelijk. Al twee albums zweeft Tagents ergens tussen postrock, electronic, freejazz, noise, krautrock en andere genres die ze onderweg tegenkomen. Dit doen ze op zo’n vloeiende manier dat vaak niet te horen is waar de ene genre-invloed eindigt en de andere begint. Daarnaast is ook nog eens moeilijk te horen wanneer de band analoog en organisch te werk gaat of juist de digitale effectenbak openzet. Kortom, Tangents muziek vervaagd grenzen, of zijn er gewoon geen grenzen?

Het nieuwe album New Bodies neemt het geïmproviseerde live gevoel van eersteling I en voegt daar het meer gestroomlijnde, gecomponeerde randje van tweede album Stateless aan toe en komt zo op een middenweg, maar slaat daarnaast ook geheel nieuwe wegen in. Opener Lake George komt al gelijk met de wapenfeiten op tafel door dub-achtige drums plots over te laten gaan in breakbeats, terwijl de muziek daaromheen stiekem wisselt van postrock naar krautrock, om met drones te eindigen. Het makkelijkst te ontleden nummer op dit album is, Gone to Ground, toevallig ook gelijk het langste: herhalende vibrafoon legt een krautritme neer,  noise en gitaarfeedback zorgen voor een onheilspellende sfeer, maar opeens worden pianoloops en vibrafoon dusdanig met elkaar verweven dat niet meer te onderscheiden valt welk instrument nou te horen is. Dit zijn slechts twee voorbeelden, maar eigenlijk zet Tangents je steeds op het verkeerde been met zijn mix van dub, freejazz, krautrock, noise, breakbeats en postrock. Waarbij de scheidingslijn tussen electronic en organische instrumenten ook nog eens vervaagd en door verschillende effecten is het ook lang niet altijd duidelijk wel instrument nou welke partij speelt. Buitenbeentjes op het album zijn de twee laatste tracks, die de sfeer opeens melodieus en soms zelfs dromerig maken. Een slimme zet voor een album dat anders wellicht veel te zwaar op de maag Had gelegen.

Met slechts drie albums op zak heeft de Australische band al laten zien eigenzinnig te zijn en vol te zitten met creativiteit en experimenteerdrift. Op zijn meest minimaal en jazzy lijkt het wellicht een beetje op die andere Australische improv-jazz act The Necks. Maar Tangents klinkt toch vooral als zichzelf. Opmerkelijk feitje is nog dat zowel legendarisch muzikant Jim O’Rourke als betrekkelijke nieuwkomer Katie Gately tracks van het album mochten remixen nog voordat het uit was. Deze zijn het uitchecken ook meer dan waard, voor wie nog geen genoeg heeft aan dit avontuurlijke album.



  1. Lake George
  2. Terracotta
  3. Arteries
  4. Immersion
  5. Gone To Ground
  6. Swells Under Tito
  7. Oort Cloud