Het is een godsgeschenk dat de band er (nog) is: Shaking Godspeed. En we vallen meteen met de deur in huis: met derde plaat Welcome Back Wolf heeft de band de beste langspeler tot nu toe uitgebracht.

Na het uitbrengen van debuutalbum AWE (2010) en opvolger Hoera (2012) en vele optredens (onder andere in het voorprogramma van Deep Purple en op Sziget), verliet organist/bassist Paul Diersen op een gegeven moment de Achterhoeks/Nijmeegse formatie. Zanger/gitarist Wout Kemkens en drummer Maarten Rischen vonden in gitarist Rocco Ostermann (tevens Kemkens’ bandgenootje in Donnerwetter) en bassist Alex van Damme al snel gepaste vervangers en brengen nu tezamen Welcome Back Wolf uit.

“Vrijwel direct, en voor het eerst in volledige samenwerking, ontstond het nieuwe repertoire – noot voor noot de esthetische, extatische, eclectische, energieke en soms domweg absurde kwaliteiten van de vorige platen overstijgend” staat geschreven in de bijgeleverde bio en wij kunnen het niet beter verwoorden. Welcome Back Wolf klinkt uitdagend, experimenteel, spannend en is nauwelijks te vergelijken met zijn voorgangers. Het “nog nooit eerder vertoonde vertrouwen” is meer dan duidelijk hoorbaar. De band is niet bang om knotsgekke chaos te spelen en dat is maar goed ook, want de live in een Nijmeegse zijdespinnerij opgenomen derde ‘Godspeed’ is bizar goed.

Waar moeten we beginnen? We horen grotendeels opgefokte, heerlijke opzwepende en dansbare herrie. Vol zelfverzekerdheid laten Kemkens en Ostermann hun keeltjes alle kanten op scheuren, gitaren janken als kleine keffers (titeltrack) en de fuzzpedalen flink zwoegen. En denk een beetje Beefheart, een snufje Zappa, een scheutje Stooges, zelfs ietsiepietsie De Staat (titeltrack, Goodbye Poupon) en vooral heel veel ballen. Ballen om te spelen wat de mannen zelf willen. Ga het vooral zelf horen, het is het waard.

De officiële release van Welcome Back Wolf is op vrijdag 27 september in Tivoli de Helling samen met Monomyth. Dat wordt swingen en spacen op één avond.