×

Recensie

Rock

05 juni 2014

Rival Sons

Great Western Valkyrie

Geschreven door: Richard Verbrugge

Uitgebracht door: Earache

Great Western Valkyrie Rival Sons Rock 4.5 Rival Sons – Great Western Valkyrie Written in Music https://writteninmusic.com

Rival Sons geldt al enige jaren als een groot talent. Hun tweede album Pressure & Time was een flinke sprong vooruit ten opzichte van het (louter nog digitaal verkrijgbare) debuut en Head Down was wederom een flinke verbetering in zowel compositorische als muzikaal opzicht. De band speelde op diverse festivals en trok diverse malen door het Europese clubcircuit. Na de laatste tournee pakte bassist Robin Everhart zijn biezen omdat hij liever meer tijd thuis doorbracht. De hamvraag is natuurlijk niet of vervanger Dave Beste de basdraad moeiteloos oppakt, maar of de band opnieuw progressie heeft geboekt.

Het energieke Electric Man trapt op vertrouwde wijze af. Rival Sons maakt optimaal gebruik van hun dynamiek tussen harde en rustige passages. Het bandgeluid klinkt volwassen, authentiek en vermengt stokoude bluesinvloeden op zo’n fraaie wijze met rock dat de vergelijkingen met de rockdino’s van de jaren zeventig in tal van recensies weer alomtegenwoordig zullen zijn. Good Luck gaat verder op dezelfde voet en laat onstuimige, opzwepende en gepassioneerde rock horen. Het swingende Secret is eigenlijk van hetzelfde laken een pak en stampt er heerlijk op los. Drummer Mikey Miley hakt en slaat er lekker lustig op los als Keith Moon in zijn beste dagen. De gitaarsolo is lekker smerig en kon zo uit een opnamesessie in 1974 stammen. Play The Fool is Led Zeppelin ten voeten uit met zijn start-stop ritme en heeft een hoofdrol voor zanger Jay Buchanan.

Eerste hoogtepunt is Good Things dat herinnert aan het beste materiaal van The Doors en een tekst die door Epicurus geschreven kon zijn. Heerlijk betoverend nummer dat met een beetje mazzel uitgroeit tot een megahit (wakker worden 3FM dj’s). Open My Eyes is wederom genieten en een stadion meezinger in spé. Buchanan is zonder twijfel een van de beste rockzangers van zijn generatie. Op Rich And The Poor wordt het gas teruggeschroefd en krijgen we een meer ingetogen sfeer voorgeschoteld die met een koptelefoon op herinnert aan een duister film noir sfeertje. Belle Starr is een stuk onstuimiger, maar zwalkt als compositie een beetje. De laatste twee nummers, Where I’ve Been en Destination On Course, horen beiden tot de hoogtepunten van het album. De eerste is een ballad met fraai gitaarwerk waarbij Buchanan steun krijgt van een koor en het laatste is een episch werkstuk dat zich ontpopt tot een kippevelnummer door de fraaie falsetstem van Buchanan en een psychedelisch arrangement waarop Page en Plant zonder twijfel jaloers zouden zijn.

Met Great Western Valkyrie leveren de heren wederom vakwerk af. Petje af voor deze prestatie. Is dit album wederom een sprong naar een hoger niveau? Het antwoord zal per persoon verschillen, maar het gat met voorganger Head Down is klein. Net als dat album is Great Western Valkyrie namelijk een prima, sfeervol en afwisselend album. Scott Holiday and Jay Buchanan zijn beiden van de buitencategorie en lijken voorbestemd voor een plekje in de rockgalerij der groten. Een  notering in de jaarlijst kan de band eigenlijk niet meer ontgaan.



  1. Electric Man (Take You To The Sugar Shack)
  2. Good Luck (It's Going To Hurt Right Now)
  3. Secret (Just Bring Me A Jar Full Of Shine)
  4. Play The Fool (The Way That Girls Talk)
  5. Good Things (Boy With A Bomb In His Jacket)
  6. Open My Eyes (Folding Like A Jack Knife)
  7. Rich And The Poor (Her Teeth Bound By Braces)
  8. Belle Starr (The Gem Inside Sparkles Yet)
  9. Where I've Been (The Habit Wasn't Cheap)
  10. Destination On Course (Slipped From The Rail)