Pop Evil
Onyx
In de 12 jaar dat ze bestaan heft Pop Evil nog niet echt voet aan de grond gekregen in Europa. Afgelopen jaar waren ze mee op tour met Five Finger Death Punch. Muzikaal zijn beide bands niet echt met elkaar te vergelijken, buiten het gegeven dat ze zo Amerikaans klinken als het maar kan. De botheid van een FFDP is nergens terug te vinden in de muziek van Pop Evil.
Onyx , het derde album van klinkt als veel andere bands. Denk aan Saliva, Filter, Sevendust en pak ‘m beet, Nickelback. Het ene oor in en het andere uit dus. Pop Evil biedt hier geen uitzondering op. Af en toe komen ze sterk uit de hoek met een pakkend liedje, zoals Goodbye My Friend en het beukende Fly Away, of het aan Linkin Park doen denkende Beautiful), maar vaker zijn de nummers of heel saai (vooral Torn To Pieces) of ronduit vervelend (Sick Sense, Trenches)
Naast eerder genoemde positieve en negatieve uitschieters is Onyx vooral een middelmatig album wat je een heleboel keer kunt draaien zonder ook maar een nummer te onthouden. Een beetje zoals alle Amerikaanse radiomeuk.