Deze cd was er helemaal doorheen geschoten bij ons op de WIM redactie. Maar door de show in de Melkweg in het voorprogramma van Stone Sour op 7 december jl, werd de interesse toch weer opgewekt.  Papa Roach gaf daar een wervelende show weg en het publiek ging volledig plat. Naast de oude krakers, bleven de songs van dit album toch ook recht overeind staan. Toch maar weer eens  Connection uit de stapel getrokken en hem de afgelopen weken aan meerdere luisterbeurten onderworpen.

Still Swinging somt het eigenlijk allemaal op. Na 15 jaar bestaat Papa Roach nog steeds. In hun 15 jarige bestaan, zijn ze van rapmetal, nu metal, geëvalueerd in een rockband met heel veel jaren 80 invloeden. Maar ondanks alles is Papa Roach altijd wel als Papa Roach blijven klinken. Er wordt nu wat meer elektronica in het geluid verwerkt, van een dubstep break gebruik gemaakt, maar het laat andere band horen. De meezing refreinen van Jacobi Shaddix is waar het allemaal om draait en ook op dit album zijn die volop aanwezig. Silence Is The Enemy, Where Did The Angels Go, deze liedjes brul je binnen de kortste keren mee.

Af en toe is het even te zoet, zoal het poppy Before I Die of de afsluiter As Far As I Remember. Maar daar tegenover staan ook weer zeer sterke tracks als en Won’t Let Up en Walking Dead.

Papa Roach bewijst met The Connection nog steeds relevant te zijn. Het is een afwisselende, energieke plaat waarbij de band weer een aantal nieuwe invloeden verwerkt heeft in hun geluid. Ze zijn klaar voor het festivalseizoen.