Oasis-frontman Liam Gallagher is er duidelijk over. Waarom moet een goed album een remaster krijgen? Links laten liggen en gewoon vasthouden aan het origineel, zo brult de Britse branieschopper. Ergens heeft hij wel gelijk, maar voor de liefhebbers valt er binnen de 3cd-set van Oasis’ meest succesvolle album genoeg te genieten.

In navolging van het fenomenale debuut Definitely Maybe, heeft Oasis met het tweede album (What’s The Story) Morning Glory? in 1995 de doorbraak gemaakt van ‘grote belofte’ maar – al was het maar heel even – ‘grootste band ter wereld’. Muzikaal is het album enerzijds ook een stap vooruit, anderzijds kan je constateren dat het ook een stap terug was. Definitely Maybe liet een stel straatschoffies met grote dromen en een nog grotere bek horen. Het koppelde Beatlesque melodieën aan de houding van The Sex Pistols en daarmee was Oasis toegankelijk, maar ook enigszins gevaarlijk.

(What’s The Story) Morning Glory?, dat deze week zijn 19e verjaardag viert, ontdoet de band van alle gevaar en laat en band horen die de punkattitude heeft ingewisseld voor die van een rockdinosaurus. Maar wel een rockdinosaurus die weet dat ‘ie een bundel fenomenale liedjes ter beschikking heeft. De remaster klinkt in vergelijk met de originele versie iets frisser, waar het origineel her en der een beetje dicht geplamuurd was. Ditmaal zijn de verschillende lagen gitaar ietsjes meer helder waarneembaar, maar heel eerlijk, je hebt een goede koptelefoon nodig om het verschil duidelijk te horen en nog steeds komt (What’s The Story) Morning Glory? als een immense muur van geluid op je af.

Wereldwijd hebben al meer dan tien miljoen mensen het album aangeschaft de afgelopen jaren. Die mensen zullen het ook niet zo snel weer opnieuw kopen voor alleen het iets betere geluid. De bonustracks zullen het verschil maken. Feit is dat (What’s The Story) Morning Glory? ontegenzeggelijk het geluid van midden jaren ’90 symboliseert. Maar tegelijk zijn de liedjes van tijdloze klasse en geen dag verouderd. Uitschieters zijn nog altijd de ronkende titeltrack, in al zijn galmende bravoure, het epische (pseudo-filosofische) Some Might Say, het fraaie Cast No Shadow, de koliossale meezinger Don’t Look Back In Anger met zijn nonsenstekst en het naar stadionproporties aanzwellende Champagne Supernova.

Er staat echter geen enkel écht slecht nummer op het album en de tweede schijf toont vooral aan in welk een luxe situatie de band zich bevond midden jaren ’90. Waar veel bands de wat minder goed gelukte liedjes wegstoppen op b-kantjes, zijn die van Oasis uit die periode vrijwel allen van een niveau dat ze zo op een album kunnen staan. De tweede schijf in de set verzamelt dit werk. Veel tracks dubbelen hier met de bonusytracks-verzamelaar The Masterplan uit 1998. Maar het is goed ze hier allemaal bij elkaar te hebben, ook hier weer keurig opgepoetst en nipt ietsjes frisser dan de originele versies. Absolute uitschieters zijn Acquiesce en The Masterplan. Misschien wel de twee allerbeste tracks die Oasis ooit opnam. Maar de rest is ook van hoog niveau, op de flauwekul van Bonehead’s Bank Holiday na. Op het vennijnige Headshrinker vlamt de band weer als op het debuut, Rockin’ Chair is een fantastisch popliedje en op Round Are Way lijken de gebroeders Gallagher in de voetsporen van Jake en Elwood Blues te willen stappen. De covers zijn een verhaal apart. Op You’ve Got To Hide Your Love Away wordt groot voorbeeld The Beatles zeker niet geëvenaard. Cum On Feel The Noize (origineel van Slade) weet echter in alles te overtuigen. Als luisteraar krijg je door de energieke, opruiende uitvoering zin om iemand op zijn neus te slaan.

De derde schijf is samengesteld uit demo’s, live-versies en meer zeldzaamheden. Hij lijkt tamelijk lukraak samengesteld en dat is jammer. Want het maakt dat er – in tegenstelling tot de eerste twee schijfjes – geen logische opbouw in zit. Opener Acquiesce, live opgenomen in de Londense concertzaal Earls Court hebben we weleens beter gehoord (op de Familiar To Millions-cd bijvoorbeeld, of op de …There And Then dvd) maar dat komt wellicht omdat het meezingende publiek (dat op genoemde versies door het hartstochtelijk meezingen meerwaarde geeft) naar de achtergrond is gemixt. Wel heel tof is dat men eerst de demo van Some Might Say heeft laten aansluiten op een op het Roskilde festival opgenomen liveversie. Op de demo hoor je Noel Gallagher heel er gearticuleerd en duidelijk de tekst zingen, die daardoor heel nadrukkelijk binnenkomt. Vervolgens hoor je hoe zijn broer Liam er op het podium een volslagen potje van maakt door zinnen van coupletten dwars door elkaar heen te zingen. Liam laat Noel, die de tweede stem doet, spartelen omdat hij niet weet wat Liam gaat zingen. Slechte uitvoering, maar het contrast tussen demo en liveversie is fantastisch en dus is de meerwaarde groot.

De rest van het aanbod is ‘hit or miss’. De live uitvoeringen zijn soms niet heel best (vooral de Roskilde-opnames laten met name frontman Liam Gallagher niet op zijn beste dag horen) en hoewel zeldzaam is het natuurlijk de vraag wie op een demo van Bonehead’s Bank Holiday zit te wachten. De Hey Now en Rockin’ Chair demo’s zijn dan weer wel erg luisterwaardig, evenals de MTV Unplugged-versie van Round Are Way. Gezongen door Noel Gallagher overigens, omdat broer Liam weer eens ruzie maakte en tijdens de opnames doodleuk in het publiek ging zitten in plaats van de zang op zich te nemen. Hoogtepunt van de derde schijf is een emotionele (charmant slordige) uitvoering van Cast No Shadow live op Knebworth. De wel erg lukrake manier (met lelijke fade-outs) waarop deze schijf in elkaar gegooid lijkt, doet toch wel een beetje afbreuk aan de muzikale triomftocht die zich de twee cd’s ervoor heeft afgespeeld. Maar de kwaliteit van (What’s The Story) Morning Glory? als album staat 19 jaar later misschien nog wel meer dan in 1995 buiten kijf.

(What’s The Story) Morning Glory? disc 1

1. Hello (Remastered)
2. Roll With It (Remastered)
3. Wonderwall (Remastered)
4. Don’t Look Back In Anger (Remastered)
5. Hey Now! (Remastered)
6. [Untitled] (Remastered)
7. Some Might Say (Remastered)
8. Cast No Shadow (Remastered)
9. She’s Electric (Remastered)
10. Morning Glory (Remastered)
11. [Untitled] (Remastered)
12. Champagne Supernova (Remastered)

(What’s The Story) Morning Glory? disc 2

1. Talk Tonight (Remastered)
2. Acquiesce (Remastered)
3. Headshrinker (Remastered)
4. It’s Better People (Remastered)
5. Rockin’ Chair (Remastered)
6. Step Out (Remastered)
7. Underneath The Sky (Remastered)
8. Cum On Feel The Noize (Remastered)
9. Round Are Way (Remastered)
10. The Swamp Song (Remastered)
11. The Masterplan (Remastered)
12. Bonehead’s Bank Holiday (Remastered)
13. Champagne Supernova (Brendan Lynch Mix) (Remastered)
14. You’ve Got To Hide Your Love Away (Remastered)

(What’s The Story) Morning Glory? disc 3

1. Acquiesce (Live At Earls Court)
2. Some Might Say (Demo)
3. Some Might Say (Live at Roskilde)
4. She’s Electric (Demo)
5. Talk Tonight (Live At Bath Pavilion)
6. Rockin’ Chair (Demo)
7. Hello (Live At Roskilde)
8. Roll With It (Live At Roskilde)
9. Morning Glory (Live At Roskilde)
10. Hey Now (Demo)
11. Bonehead’s Bank Holiday (Demo)
12. Round Are Way (MTV Unplugged)
13. Cast No Shadow (Live At Maine Road)
14. The Masterplan (Live At Knebworth Park)