Michael Landau is een gitaarvirtuoos die al sinds begin jaren tachtig speelde op andermans albums. Hij speelde op albums van Glenn Frey, Miles Davis, Boz Scaggs, James Taylor, Joni Mitchell, Roger Daltrey en Pink Floyd. Landau maakte deel uit van de sessiewereld in Los Angeles en was bevriend met collega-sessieman Steve Lukather. Als die het te druk had met Toto schoof hij graag Landau naar voren. Zodoende is hij te horen op tal van hits uit de jaren tachtig, maar kennen weinig mensen hem.

Het gevaar is altijd een beetje dat zo’n gitaarvirtuoos gelijk volkomen los gaat en de kwaliteit van het songmateriaal minder aandacht schenkt. Een nummer als voertuig voor je instrumentale kunnen. Landau niet. Hij weet de clichés te vermijden en de songs staan als een huis, zowel qua compositie als uitvoering. Zijn solospel zelf herinnert qua sound en inventiviteit aan Jeff Beck. Een niet gering compliment.

Sinds 1990 brengt hij al soloplaten uit, maar erg productief is Landau niet op dat vlak. Rock Bottom is pas zijn zesde album. De band heeft hier een mix gevonden van sterke riffs, goede songs en spanningsopbouw, maar weet vooral zijn eigenzinnigheid te behouden. Behalve Michael Landau zelf (gitaar en zang), spelen Teddy Landau (bas), David Frazee (zang) en Alan Hertz (drums) mee.

Met Squirrels valt hij met de deur in huis, maar de clichés omzeilt hij met succes. Ingehouden passages, vol spanning en vervaarlijk grommende gitaren, effectieve gitaarlicks voeren de boventoon. Freedom is jazzy en staat bol van de spanning en ingehouden virtuositeit. Zo ook de gitaarsolo, die sfeervol en ontregelend is. Bad Friend leunt op een zware, fuzzy, grommende strat-sound. Getting Old, de ontregelde rockabilly van We All Feel All The Same en het in fuzz-gitaar gedrenkte One Tear Away zijn ook te gek. Het intro van Poor Dear ademt ‘vintage’ Hendrix en Black Sabbath, voordat de band melodieuzere zijpaden in slaat en het orgel en de gitaren jazzy los gaan. Freedom is schitterend jazzy, vervreemdend en ingehouden. Heaven In The Alley is simpelweg geniaal.

Gitaarliefhebbers komen zeker aan hun trekken met Landau’s virtuoze, eigenzinnige gitaarwerk, maar dit album biedt ook echt veel luisterplezier voor liefhebbers van eigenwijze jazz, rock en blues. Zoals gezegd, de songs staan als een huis en het spelplezier spat er vanaf. Ik geef niet snel 4,5 sterren, maar nu kan ik niet anders.