×

Recensie

Rock

23 september 2017

METZ

Strange Peace

Geschreven door: Frank Gesink

Uitgebracht door: Sub Pop

Strange Peace Rock 4 METZ – Strange Peace Written in Music https://writteninmusic.com

De Canadese band METZ is terug met het nieuwe album Strange Peace. Meer hoeft de liefhebber van loeiharde noiserock met vleugjes punk doorgaans niet te weten. “We’re rolling” zo klinkt een gedempte schreeuw uit de in Chicago gevestigde Electrical Audio opnamestudio van producer- en muzikant Steve Albini. Hij is niet zozeer bepalend voor het slagen van dit album, maar het is wel altijd iemand die een duidelijk eigenzinnige stempel op het geluid drukt. Zo ook hier. Kenmerkend zijn de kurkdroge en knalharde drums die permanent dominant aanwezig zijn en het album des te meer lomp en intens maken. Vocalen leunen soms kilometers ver achter de instrumentatie, wat het geheel een rauwer en meer rommelig effect geeft. Dit effect is in het verleden bijvoorbeeld op de meest extreme manier doorgevoerd op Pixies Surfer Rosa album, waarbij het echt klonk alsof de bandleden ontvoerd waren en constant met een prop papier in de mond zongen. Op Strange Peace klinkt het wel wat duidelijker, maar echt duidelijk zijn de vocalen maar zelden.  Een bijzondere rol heeft mixer Graham Walsh, die na de opnames voornamelijk synths en psychedelische echo-effecten heeft toegevoegd.

De opener knalt op volle snelheid en op idioot hoog volume je woonkamer in. Zo lijkt er in eerste weinig te veranderen, want voorganger II liet een zelfde onbesuisd en monotoon geluid horen. Het principe “niet lullen, maar spelen”. Niets is minder waar, want hoewel dit album wel degelijk een aantal van deze beuknummers telt zijn ze in de minderheid. Dat betekent overigens niet dat METZ het opeens rustig aan doet. Zelfs een versnelling lager klinkt de band lawaaiig en dreigend. Misschien zelfs wel meer dan ooit, nu de punk wat meer naar de achtergrond is verdwenen en de schurende noiserock een hoofdrol opeist. Het mechanische geluid in Drained Lake klinkt ongemakkelijk, maar tegelijk swingend en neigt daarmee naar Albinis oude band Big Black. De grotendeels instrumentale afsluiter Raw Materials klinkt met zijn overstuurde- en piepende gitaren in combinatie met veel echo zelfs een beetje psychedelisch. Er is zelfs ruimte gelaten voor ballads: in Caterpillar zorgen monotoon dreunende gitaren voor een sfeer die herinnert aan vroege Sonic Youth. Terwijl Sink met zijn harde, tribale drums en piepende noise-uitbarstingen eigenlijk te “irritant” en confronterend klinkt om echt van een ballad te kunnen spreken.

Zo komt METZ hier gevarieerd en dreigend voor  de dag. Daarmee houden ze de spanning erin en blijft het zelfs op dit derde album fris klinken. Gesteund door Albini en Walsh kent het album bovendien een geluid dat door metersdik beton heen kan. Heerlijk voor je dagelijkse dosis herrie en energie.



  1. Mess Of Wires
  2. Drained Lake
  3. Cellophane
  4. Caterpillar
  5. Lost In The Blank City
  6. Mr. Plague
  7. Sink
  8. Common Trash
  9. Escalator Teeth
  10. Dig A Hole
  11. Raw Materials