×

Recensie

Rock

08 juli 2014

Manic Street Preachers

Futurology

Geschreven door: Edwin Hofman

Uitgebracht door: Sony Music

Futurology Manic Street Preachers Rock 4 Manic Street Preachers – Futurology Written in Music https://writteninmusic.com

De Manic Street Preachers hebben op Futurology de blik stevig op continentaal Europa – met name Duitsland en Rusland – gericht. Een van de voornaamste inspiratiebronnen bij het maken van dit twaalfde album zijn de Simple Minds. En dan vooral de beginjaren van deze band toen de jonge Schotten met een reeks verbluffende platen kwamen waarbij reizen door Europa, autobanen, metropolen, krautrock, postpunk, cold wave en bombast zich samenbalden tot vernieuwende muziek.

Het is bekend dat de Manic Street Preachers een brede intellectuele en muzikale horizon hebben en niet wars zijn van grote gebaren. Op Futurology leidt dit dus tot muziek die regelmatig terugvoert naar de vroege jaren tachtig toen een band als de eerdergenoemde Simple Minds uitdagende en meeslepende songs schreef die uit veel meer putte dan de Britse muziekgeschiedenis.

Ook bands als Ultravox en Tears For Fears lijken soms over dit album te waaien. Melodieuze rock, spannende elektronica en een groot(s) geluid, het zijn de ingrediënten waar Futurology uit bestaat. Dit blijkt al bij de eerste twee tracks die, hoewel niet al te bijzonder, het album aardig op gang helpen.

Let’s Go To War is de eerste voltreffer: losjes gedrumd door Sean Moore, gestut op een lekker stuiterende baslijn van Nicky Wire en voorzien van sterke gitaarlijnen en sfeervolle keyboards van James Dean Bradfield, die nog steeds een heel goed oor voor melodie en doeltreffende eenvoud heeft. Met een lekkere bombast en thematiek die Killing Joke in herinnering roept, is dit een track waar niet veel bands vandaag de dag nog mee komen maar die zijn werk toch gewoon goed doet.

Europa Geht Durch Mich – met Duitse gastvocalen van actrice Nina Hoss – voert direct terug naar de Simple Minds ten tijd van Empires And Dance (1980). De Manics staken hun bewondering voor dit album nooit onder stoelen of banken en dat wordt bij de eerste experimentele klanken al duidelijk. De tekst verwijst naar de Simple Minds-klassieker I Travel: ‘Europe had a language problem…’ Hoewel interessant, slaagt de band er niet helemaal in om op natuurlijk wijze die opwinding en spanning van bijna vijfendertig jaar geleden op te roepen.

Dat lukt beter in de stoere instrumental Dreaming A City (Hughesovka), waarop de groep wijst naar de Oekraïense stad Hughesovka, ooit gesticht door de Welshe ingenieur en zakenman John James Hughes. Misguided Missile weet te boeien door een uitstekende elektronische ritmetrack met hier en daar opduikende keyboardgolven. Het grootse refrein – ‘I am the Sturm and Drang / I am the Schadenfreude’ – doet deze veelbelovende track echter geen goed.

Ook de meer hitgevoelige jaren tachtig komen langs op Futurology. Bradfield zei recentelijk nog: ‘We were children of the 80’s, sometimes it comes out’. Het scherp rockende Sex Power Love And Money plukt wat van The Rolling Stones en Duran Duran. Op het beduidend zoetere, prettig wegluisterende Between The Clock And The Bed is een gastrol weggelegd voor Green Gartside (Scritti Politti). Aan variatie en durf geen gebrek op Futurology en mede hierdoor kunnen we dit album toch zeker onder de interessantere Manics-platen van de afgelopen vijftien jaar scharen.

The Next Jet To Leave Moscow is stemmige pop waarbij sequences en warme gitaren voor een mooi geluid zorgen. Een geslaagde mix van electro en gitaarpop, zoals de band dat ooit eerder deed op The Love Of Richard Nixon (2004). The View From Stone Hill is fijnbesnaard, subtiel en smaakvol. Melancholiek zingt Bradfield: ‘Look up to the skies / Avoid the casual litter / Running from the pitiful nihilism / The misguided tweets / The sad facebooking / Cheapness surrounds me / But I’m not looking’. Voordat Futurology eindigt doet de band in een rockende instrumentele setting nog aan wat namedropping door de Russische futurist Majakovski voor het voetlicht te halen.

Hoewel de Manic Street Preachers niet altijd in de roos schieten met hun pogingen muzikale bruggen te slaan, laat de band horen na vijfentwintig jaar nog steeds gretig te zijn. Zoals altijd is het trio er duidelijk op gebrand hun invloeden uit te dragen in warmbloedige, pakkende songs. En op Futurology is daarbij een grotere rol weggelegd voor continentaal Europa en elektronica. Het levert een inspirerend luisteravontuur op.



  1. Futurology
  2. Walk Me To The Bridge
  3. Let's Go To War
  4. The Next Jet To Leave Moscow
  5. Europa Geht Durch Mich
  6. Divine Youth
  7. Sex, Power, Love And Money
  8. Dreaming A City (Hugheskova)
  9. Black Square
  10. Between The Clock And The Bed
  11. Misguided Missile
  12. The View From Stow Hill
  13. Mayakovsky