×

Interview

16 september 2014

Lonely The Brave heeft muziek als boegbeeld

Geschreven door: Edgar Kruize

Label: Columbia

Met het debuut The Day’s War heeft Lonely the Brave een van de meest puike rockalbums van het jaar afgeleverd. Deze week is de Britse band in Nederland voor een aantal shows. Wij spraken hen over de lange weg naar het debuut. Een weg die startte met Meat Loaf en Dinosaur Jr.

Eind augustus in een Delftse platenwinkel. Lonely The Brave geeft een instore voor een handvol vroege fans ,en lijkt daarbij niet geheel op het gemak. Het mini-optreden staat echter als een huis. “We hebben op onze hotelkamer deze korte set in elkaar gesleuteld, we hebben dit nog nooit eerder gedaan”, zo mompelt zanger David Jakes van diep onder zijn pet na afloop. Op de vraag of hij daarom zo nerveus leek, komt een kleine grinnik onder de pet vandaan. “Man, ik ben áltijd nerveus. Ik heb het verkeerde beroep.”

En weg glipt de meest introverte zanger die je in tijden zal tegenkomen. Frontman mag je hem ook niet echt noemen. Het liefst staat hij verscholen achter zijn bandmaatjes op het podium. Een babbeltje met een journalist is ook zijn kopje thee niet. Drummer Gavin Edgeley snapt wel enigszins waarom iedere journalist er naar vraagt. “David is zoals hij is. We hebben altijd zo gespeeld en voor ons maakt het ook niet uit waar hij zanger staat. Zodra hij begint te zingen, eist zijn stem alle aandacht op. Het is wat ironisch dat juist het feit dat hij niet voorop staat, maakt dat hij opvalt. Het idee dat een zanger vooraan moet staan, zit vooral tussen de oren van het publiek.” Gitarist Mark Trotter staat op de plek die normaliter voor een zanger is. Maar wil zichzelf geen boegbeeld noemen. “Wij zijn een band. Met zijn vijven maken we het optreden en onze muziek is het boegbeeld.”

WiM: Mensen die jullie hebben zien optreden, noemen Lonely The Brave ‘de ontdekking van 2014’. Legt dat veel druk op jullie?
Trotter: “Zeggen ze dat?” (lacht)
Edgeley: “De Britse pers heeft ons al een tijdje in het vizier en strooit inderdaad met superlatieven. Je moet je als band niet gek laten maken en gewoon focus houden op waar je mee bezig bent. Ook hier geldt weer dat we al lang genoeg aan de weg timmeren ook zonder succes, dat we onszelf nergens meer gek door laten maken.”
Trotter: “Maar het geeft natuurlijk wel een goed gevoel als je merkt dat de liedjes die je maakt door meer mensen mooi worden gevonden.”

WiM: Als band timmeren jullie al heel lang aan de weg. Is dit wat je voor ogen had?
Edgeley: “Eerlijk gezegd hadden we – of ik in ieder geval – niks voor ogen. Muziek maken is gewoon iets dat we doen vanuit een passie. Dat we er nu van kunnen leven, dat is fantastisch om mee te maken. Maar het is geen drijfveer. Als we morgen ons contract verliezen, staan we alsnog weer enkele avonden in de week samen in het oefenhok. Omdat we niets liever doen dan samen muziek maken.”
[youtube_sc url=”fk2phEP7AWU”]
WiM: Het album zou eigenlijk al eerder uitkomen, maar platenmaatschappij Columbia pikte jullie op en verwacht duidelijk veel.
Trotter:The Day’s War is inderdaad al lange tijd af. Maar omdat we zijn getekend bij het grote Columbia Records en er ineens een heel promoplan geschreven moest worden. Dat vertraagde de boel. Dus wat ons betreft kon de release niet snel genoeg komen.”
Edgeley: “We zijn dolblij dat we bij dat label uitkomen, het is het oudste muzieklabel ter wereld. Dat wij als bandje daar op mogen uitkomen, blijft bijzonder. Maar nog blijer zijn we dat het album er dan eindelijk is. Het blijvend bewijs dat jarenlang hard werken dromen laat uitkomen.”

WiM: Je hoort vaak dat zodra een groot label zich met een album gaat bemoeien, er ineens van alles ‘moet’. Er moeten minstens drie singles op, minstens een ballad, je kent de verhalen wel…
Trotter: Inderdaad, die verhalen hebben we gehoord en daar hebben we gelukkig helemaal niets van gemerkt. Misschien omdat het album al volledig af was toen we bij Columbia tekenden, misschien wel omdat het precies is wat ze verwachtten. Het is nooit ter sprake gekomen, het album is zoals het is, zonder inmenging van welke hoge pief bij een grote maatschappij dan ook.”
Edgeley: “We hebben het album letterlijk en figuurlijk zelf bijeen geschraapt, alles zelf bekostigd en dat heeft – zo denk ik – het geheel een urgentie meegegeven die we niet zouden hebben gehad als we heel comfortabel in en luxe, voorbetaalde studio aan het werk waren gegaan. “

TheDaysWarWiM: Muziek om de muziek dus, niet vanwege de mogelijke roem…
Edgeley: “Als muziek maken écht is wat je wil, geef dan nooit op. Jarenlang hebben wij overdag rottige baantjes gehad en gingen we ‘s avonds wéér het oefenhok in. Ook als het ogenschijnlijk nergens goed voor was. Of we speelden in een kroeg ergens honderd kilometer verderop voor een appel en een ei en drie man publiek. Maar dat vele spelen heeft ons als band sterker gemaakt op alle fronten.”
Trotter: “Je houdt het alleen vol als iedereen in de band dezelfde ‘drive’ heeft om muziek te maken. Dan maakt het niet uit dat je om 4 uur ’s nachts je spullen in staat te laden en drie uur later de wekker weer gaat omdat je naar je werk moet. Want muziek maken is het mooiste dat er is en daar draait je leven om.”

WiM: Dat zat er dus al vroeg in neem ik aan? Ook getuige de brei aan invloeden die in jullie muziek doorklinkt?
Trotter: “Muziek is – en nu spreek ik denk ik voor ons allemaal – de meest belangrijke levensader geweest, altijd al.”

WiM: Wat was het eerste album dat je kocht?
Edgeley: “Het eerste album dat ik kocht en waar ik helemaal verliefd op was… Bug van Dinosaur Jr.”
Trotter: “Nee… Ik wou dat ik zoiets kon zeggen.”
Edgeley: “Ik kan er ook niks anders van maken. Al is het niet wat ik voornamelijk heb gehoord in mijn jeugd. Mijn moeder was fan van Erasure en dat hoorde ik de hele dag. Niks mis mee, A Little Respect is misschien wel de beste single ooit. Maar Bug zette mij op het pad van de gitaarmuziek en stippelde daarmee mijn toekomst uit. In die zin is de eerste ook de belangrijkste. Wat is jouw eerste dan?”
Trotter: “Bat Out Of Hell van Meat Loaf, ik schaam me rot. Op cassettebandje!! Maar destijds vond ik het helemaal te gek. Nog steeds kan je niet ontkennen dat het op het gebied van liedjesschrijven ene heel goed album is, maar het is absoluut niet van invloed op wat ik binnen Lonely The Brave doe.”

WiM: Vanwege de vertraging, neem ik aan dat jullie inmiddels al bezig zijn met album nummer twee? Hoe ziet wat jullie betreft de toekomst er uit?
Trotter: “We zijn inderdaad al aan het schrijven voor een volgend album. Dat is een proces dat nooit stopt. Maar de focus gaat nu vooral uit naar live spelen. Je kan nog zo’n goede plaat maken, als je het live niet kan brengen, ben je verloren. Dus onze focus ligt voor de nabije toekomst op het zo veel mogelijk live spelen en het allerbeste uit onze podiumpresentatie halen. Nietsvermoedend publiek volledig omver blazen, er is niets mooiers dan dat.”

Tourdata:

  • 17 september – Concerto, Amsterdam (instore)
  • 17 september – Paradiso, Amsterdam
  • 18 september – W2, Den Bosch
  • 19 september – Hedon, Zwolle