Gitarist Leslie West heeft inmiddels een leeftijd bereikt (68) waarop hij helemaal niets meer hoeft te bewijzen. Als hij muziek wil maken, trommelt hij wat kennissen op en nodigt bevriende muzikanten uit en duikt met hen een studio in. Still Climbing klinkt dan ook lekker ongedwongen. Op elf nummers trekt de voormalige snarenplukker van Mountain stevig van leer en komt op de proppen met vette riffs en smeuïge solo’s. Op het stampende openingsnummer Dying Since I Was Born krijgt hij versterking van Alter Bridge gitarist Mark Tremonti. Een broekie vergeleken bij Johnny Winter die meespeelt op het ouderwetse en voorspelbare Busted, Disgusted Or Dead. Wests rauwe vocalen zijn in midtempo liedjes nog wel te verdragen, maar als het gas wordt losgelaten zijn de stembanden die toch flink wat liters sterke drank voorbij hebben zien komen en longen die zwart zien van de nicotine, toch minder prettig om te horen. Fade Into You is mede door die vocalen eigenlijk niet om aan te horen. Naarmate het album vordert worden de belabberde vocalen steeds meer een storende factor. Een liedje als Hatfield or McCoy met zijn fraaie gitaarwerk was als instrumentaaltje beter beluisterbaar geweest dan in de vocale versie. Grappenmaker en Twisted Sister zanger Dee Snider doet zijn duit in het zakje op Feeling Good, maar ook dat mag niet baten. Ronduit dramatisch wordt het pas op When A Man Loves A Woman. Hoewel West hoorbaar zijn best doet is deze uitvoering van de Percy Sledge klassieker in vocaal opzicht toch tamelijk beschamend. De resterende nummers kunnen het album niet meer redden. Misschien doet West er goed aan om voor een volgend album toch maar eens wat gastzangers en zangeressen te vragen want spelen kan hij nog prima.

Deze review verscheen ook op www.lordsofmetal.nl