×

Interview

20 december 2011

Interview met nieuwe held Jonathan Wilson

Geschreven door: Ewoud Assen

Label: Bella Union

Het is weer ‘lijstjestijd’ en een naam die vaak langskomt is die van Jonathan Wilson. WiM is het hier helemaal mee eens en de man achter het fantastische debuut Gentle Spirit vertelt in een openhartig interview over rumoerig (Nederlands) publiek, elektronische muziek en hoe muziek hem gered heeft van een leven dat anders had kunnen lopen.

WiMCrossing Border was de 3e keer in 1 weken dat je in Nederland speelde. Het bevalt je wel hier hé?
Oh ja, zeker. Aan het begin van die week speelde ik in Utrecht en Tilburg als supportact van mijn vrienden van Wilco. In tussentijd ben ik een paar dagen naar Parijs geweest voor wat optredens en nu ben ik alweer terug. Of er een verschil zit in het Nederlandse en Franse publiek? Uhhm, ja toch wel. Ik merkte dat het Franse publiek meer focus had. Tijdens mijn optreden kon je echt een naald horen vallen! Dat was in Nederland toch wel wat anders. Het publiek was hier rumoeriger. De reden is denk ik dat ik in Frankrijk solo stond en in Nederland ‘slechts’ een voorprogramma was. Je merkt het ook op festivals, het publiek komt voor de grote namen en legt daar de focus op. Ik denk dat je van goeden huize moet komen om als voorprogramma een verpletterende indruk te maken.

WiMHoe beïnvloed dat jouw spel?
Je gaat er toch rekening mee houden. Je doel is om het publiek te vermaken, dus pas je je aan hen aan. Als ik te maken heb met een publiek dat zich wat meer roert speel ik de rustige nummers niet. Bij een publiek dat volledig in mijn show opgaat lijkt het of ik meer krediet heb, zo voelt het. Ze hebben de focus en rustige nummers passen daar dan beter tussen. Als je wel rekening gaat houden met de stemming van het publiek kan dat in sommige gevallen een soort  verloochening zijn van jezelf, maar what the hell. Je moet ze geven wat ze willen.

WiMWat zijn je drijfveren om muziek te maken?
Ik kan niet anders. De enige kwaliteiten die ik heb zijn muziek maken. Op mijn 16e ging ik, al dan niet gedwongen, van school. Ik zag mezelf niet gaan studeren en een normale baan is ook niks voor mij. Op mijn 13e kreeg ik van mijn vader een gitaar en toen was mijn liefde voor muziek niet meer te stoppen. Dit ging verder dan alleen gitaar spelen. Ik kwam tot wasdom als een soort verzamelaar van alles waar klanken mee te maken waren en apparatuur waarmee je die klanken kon opnemen. Zo gebeurde het dat ik rond mijn 16eeen schuur vol met instrumenten en opnameapparatuur had. Dus je kunt je voorstellen als je iemand bent die niet van studeren houdt, geen normale baan wil en niet meer naar school gaat wel haast gedwongen is aan de slag te gaan met de spullen die hij dan heeft. Zo kwam het eigenlijk dat ik mezelf volledig ging toeleggen op muziek. Daarnaast begon ik ook met het produceren van songs en albums voor anderen. Ik leerde veel mensen kennen en kwam op die manier aan werk. Gelukkig maar, want ik realiseer me maar al te goed dat het ook anders had kunnen aflopen, dat het kwartje de andere kant op was gevallen snap je wel. Inmiddels heb ik geproduceerd voor onder andere Bonnie ‘Prince’ Billy, Fleet Foxes en Chris Robinson(The Black Crowes). Zij zijn ook allemaal vrienden van me geworden en we treden vaak samen op. Daarnaast heeft bijvoorbeeld Chris de achtergrond zang gedaan op mijn plaat voor het nummer Ballad Of The Pines. Zijn debuut als achtergrondzanger!

WiMWat doe je het liefst?
Oh, absoluut waar ik nu mee bezig ben. Ik vind het fantastisch om te produceren, helemaal omdat ik het in mijn geval vaak met m’n vrienden en bekenden is. Maar als ik eerlijk ben en is dit toch wel het ultieme. Zelf op tour, veel nieuwe plekken leren kennen en veel nieuwe inspiraties opdoen. Ik moet daarvoor ook echt de mensen bedanken die me gesteund hebben. Vooral de platenmaatschappij is daarbij heel belangrijk geweest. Ze hebben vertrouwen in me gehouden en me gesteund waar ik dat nodig had. Daarnaast zijn het mijn vrienden geweest die me geholpen hebben dit succes mogelijk te maken.

WiMIk wil je niet vragen waar je je inspiratie vandaan haalt, maar kun je uitleggen hoe nummers ontstaan?
Pff, ja lastige vraag. Ik werk niet volgens een vast patroon, zoals bijvoorbeeld eerst tekst schrijven en daarna de muziek. Het gebeurt gewoon weet je wel. Er zijn dagen dat ik wat zit te spelen en dat er werkelijk niks zinnigs uitkomt, maar voor hetzelfde geld zit ik een paar minuten en heb ik een tof riffje te pakken. Ik denk dat het een bewijs is van creativiteit. Die kun je niet forceren of in een patroon stoppen, die moet ontstaan. Of ik daar een voorbeeld van kan geven? Ja, neem Desert Raven. Ik was aan het kamperen in Joshua Tree en zat in een tentje in de complete stilte. Je zag werkelijk geen enkel mens en de enige geluiden die je hoorde waren de meest uiteenlopende geluiden van de natuur. Op het moment dat ik in m’n tentje zat hoorde ik zwermen vogels langs vliegen, telkens dat gefladder. Toen ik thuis kwam zat ik wat gitaar te spelen en ondertussen naar America te luisteren. Op dat moment gebeurde het gewoon. Ik was met m’n gedachten in Joshua Tree, bij de omgeving, bij de vogels. Na wat pingelen ontdekte ik een patroon en opeens had ik het te pakken. Dat is het riffje geworden van Desert Raven. De tekst is eigenlijk op een zelfde soort manier ontstaan. Nadat ik het riffje had kwam de tekst gewoon in me naar boven. Vervolgens heb ik alles zelf ingespeeld. Drums, bas, gitaar. “The whole shebang”.

WiMJe hebt met o.a. Jackson Browne gespeeld voor MUSE, Musicians United for Safe Energy. Hoe belangrijk is het voor jou om je maatschappelijk te laten gelden?
Ik ben geen politicus en die ambitie is er ook niet, maar als muzikant kun je wel mensen bereiken en je verhaal doen. Ik wil bewustzijn bij mensen creëren. Neem de ramp in Japan met de kernreactor. Mensen moeten bewust worden dat dit ook in Amerika kan gebeuren. We zullen verstandig en constructief met onze energievoorziening moeten omgaan. Of ik al verandering zie? Pff nee, te weinig althans. Het is een proces wat zo langzaam gaat, frustrerend bijna. In LA zie ik het wel. Overal waar je kijkt zie je elektrische auto’s. Als je dat vergelijkt met Europa lopen ze hier ver achter. Die lijn kun je ook doortrekken naar voedsel. Ik tour nu een tijdje door Europa en overal waar ik kom zijn er bakken met eten beschikbaar, en wat voor eten! Patat, hamburgers, allemaal vette zooi waar meer dan de helft niet van wordt opgegeten en weg gegooid. Echt zonde en onnodig. Denk eens aan al die plekken in de wereld waar er een tekort is.

WiMHoe komt het dat je je zo aangetrokken voelt tot het genre wat je nu maakt en wat kunnen we de komende tijd van je verwachten?
Wat mijn muzieksmaak betreft, ik kom uit het midden van de VS. Mijn hele leven ben ik eigenlijk omgeven door country, folk en rock. Ik denk dat hier mijn smaak sterk door beïnvloed is. Daarnaast hebben de thema’s in die muziek veel waarde voor mij. Ik voel me erg aangetrokken door de donkere kant in muziek. Ik vind het moeilijk om uit te leggen waarom ik me daardoor aangetrokken voel, maar ik heb niet zoveel met blijheid en vrijheid. Geef mij maar donkere, intense muziek. Ik denk dat het iets met puurheid te maken heeft, het is oprecht. Of ik daardoor ‘honkvast’ blijf? Nee, zeker niet haha. Je zal het vast verrassend vinden als ik je vertel dat elektronische muziek en techno me erg boeien. Vooral een band als Kraftwerk vind ik erg goed. Voor mijn volgende plaat wil ik daar eigenlijk wel elementen van in meenemen. Ik weet nog niet precies waar dit tot gaat leiden, maar ik wil er in ieder geval iets mee doen.