×

Recensie

Rock

19 oktober 2016

Imperial Crowns

The Calling

Geschreven door: Cis van Looy

Uitgebracht door: Dixiefrogs Records

The Calling Imperial Crowns Rock 3.5 Imperial Crowns -The Calling Written in Music https://writteninmusic.com

“I gotta right to wear this rock ‘n roll shoes” schalt uit de luidsprekers in de openingtrack. Dat  voorrecht ontzeggen we niemand en zeker The Imperial Crows niet. Het is ondertussen bijna 25 jaar geleden dat Jimmie Wood, gitarist Mick Taylor flankeerde op het Peerse bluesfestival, dat was geen toeval, zijn dynamisme, krachtige stemtimbre en vooral de klankkleur van zijn harmonica bleken ideaal om het rauwe Stones materiaal uit de vroege jaren zeventig te evoceren. Die aanstekelijke rockende ‘blanke’ bluessound is nog altijd nadrukkelijk aanwezig op The Calling, het vierde werkstuk van Imperial Crowns  die vanuit Californië hun onstuimig rockende blues uitdragen na het uit 2007 daterende Star of the West hoorden we lange tijd niets meer.

Een passage in 2015 op Moulin Blues als begeleiders van de jonge zwarte bluesman Kent Burnside, de kleinzoon van R.L, vormde de aanzet voor een nieuwe start. Wood en gitarist J.J.Holiday om de krachten opnieuw te bundelen in Imperial Crowns en trommelen drummer Billy Sullivan op. Het trio wordt in de studio ondersteund door toetsenman Benmont Tench en Bob Glaub en Andre Berry zorgen beurtelings voor de baspartijen. Terwijl de immer aanwezige Rachel C. Wood steunt haar man vocaal met veel soul.

Ze hebben, ondertussen de kaap van de zestig genomen maar het zijn beslist nog geen bedaarde opa’s integendeel ze schieten meteen flink uit de sloffen met het eerder genoemde Gotta Right met dodelijke gitaarriffs en wilde screams en rauwe harmonicascheuten die ook de broeierige swampachtige titeltrack aandrijven. Even temporizeren met Grace Under Pressue en Wasn’t Love At First Sight met knap slidewerk dat met een melodieuze variant een eersteplansrol krijgt in Something Of Value. De drassige boogie Love n’ The Devil leunt op messcherpe ritmiek en een strakke blazerssectie.

Uiteindelijk komen we me Miz Aphrodite weer uit bij zo’n onweerstaanbare stamper met rollende piano die nadrukkelijk refereert naar The Stones, die overigens momenteel zelf weer helemaal into the blue(s) zijn. Liberate herinnert bij momenten sterk aan die andere ‘bleke’ bluesshouter Peter Wolf. We kunnen ons slechtere voorbeelden voorstellen bovendien distilleren Imperial Crowns uit die en andere, authentieke inspiratiebronnen hun eigen gespierde en licht ontvlambare bluesy stuff. Hoe het er op een podium aan toe gaat kan je binnenkort beleven.

Imperal Crowns spelen op 5 november in Theater Nieuwe Kok; Assen en 6 november in de Bosuil Weert



  1. I Gotta Right
  2. The Calling
  3. Grace Under Pressure
  4. Wasn't Love at First Sight
  5. Love n' the Devil
  6. Something of Value
  7. The Mark of Cain
  8. Miz Aphrodite
  9. Liberate
  10. Third World War
  11. Papa Lawd
  12. Question Mark