Howlin Rain is een rockband die qua geluid diep geworteld zit in de jaren ’70. Een geluid dat voornamelijk bestaat uit invloeden van blues, soul, psychedelische- en southernrock. De band schuwt het grote gebaar niet, waar een harde ritmesectie, wild solerende gitaren en galmende zang al snel de aandacht opeisen. Toch wordt ook dynamiek niet vergeten. Met gevoel gespeelde muzikale rustpuntjes en met veel emotie gezongen zang wisselen het bombastische geweld af.

Waar nummers op de studioalbums soms al langgerekt zijn en meer naar jams neigen, transformeert de band live vaak volledig tot jamband.  Dit live-album is dan ook een waarheidsgetrouwe weergave van hun liveshow. Nummers die normaal gesproken al de grens van zes minuten dik overschrijden worden nu uitgerekt tot het dubbele. Waar de oorspronkelijke nummers de liedjes-structuur nog deels behouden, worden de verlengde jams opgevuld met muzikaal geweld. Er is voornamelijk meer ruimte voor instrumentale solos. Ook de vocalen  klinken hier een stuk grootser. Op deze manier balanceert de band op een dunne scheidingslijn tussen soulvolle bluesrock, een grootse stadionband en psychedelische jams.

Toegeven, relevant is dit niet. Pak een willekeurige (live)plaat van een bekende jaren ’70 rockband uit de platenkast en je krijgt waarschijnlijk een authentieker, origineler geluid dan wat Howlin Rain hier laat horen. Live wordt dit gevoel nog veel meer versterkt dan op de studioalbums, doordat de typische psychedelische jams veel meer op de voorgrond treden. Het feit blijft wel dat ze gewoon erg goed zijn in wat ze doen. De band is wel zo’n typische geval van “je moet er bij wezen” om de volle impact te ervaren. Het echte live-gevoel; de wapperende haren en de spetterende gitaarsolo’s komen in een zaal veel beter tot zijn recht. Bij gebrek aan die echte live-ervaring is dit een mooie zoethouder.