×

Recensie

Rock

25 april 2013

Honningbarna

Verden Er Enkel

Geschreven door: Natalie Polman

Uitgebracht door: Virgin/EMI

Verden Er Enkel Honningbarna Rock 3.5 Honningbarna – Verden Er Enkel Written in Music https://writteninmusic.com
Verden Er Enkel (“De wereld is eenvoudig”) is de titel van het tweede album van de Noorse Honningbarna, oftewel “Honingkinderen”. Producer Pelle Gunnerfeldt (The Hives, Refused, John Coffey), produceerde de plaat, die net als eerder werk (waaronder debuutalbum La Alarmane Gå) volledig Noorstalig is.
Dat zingen in de eigen taal geen barrièrre hoeft te zijn, bewijst Honningbarna. De nu vierkoppige band (drummer Anders Eikås overleed eind januari 2012 (enkele weken na een optreden bij Eurosonic) bij een auto-ongeluk en toetsenist Mathias Johansson hield het voor gezien), maakt aanstekelijke poppunk met een rauw randje.
De liedjes zijn bedoeld om op los te gaan en dat zullen ook niet-Noren doen wanneer ze deze band horen. Zanger en cellist Edvard Valberg en heeft de stem van een valse rat en de bijna constant aanwezige achtergrondzang van de rest van de band klinkt minstens zo boos en energiek. Grappig is het intermezzo Sinna Dame (“boze dame”), waarin (hoe verwonderlijk) een boze dame te horen is die tekeer gaat tegen vermoedelijk Valberg.
Dat meneer Gunnerfeldt producer is, is te horen. De urgente koortjes, de heftige drums en de speelse maar harde gitaren zijn typisch voor zijn werk met bijvoorbeeld Refused. Klein ‘tegenvallertje’ is dat alle songs nagenoeg hetzelfde klinken en er niet echt één uitspringt. Aan de andere kant is het knap dat het nergens inkakt of kwalitatief verslechterd.
Als er toch uitspringers genoemd moeten worden: Dødtid (“Uitvaltijd”), “Fritt Ord, Fritt Fram” (“Gratis speech, gratis front”), Fuck Kunst (Dans Dans) en Offerdans.

Verden Er Enkel (“De wereld is eenvoudig”) is de titel van het tweede album van de Noorse Honningbarna, oftewel “Honingkinderen”. Producer Pelle Gunnerfeldt (The Hives, Refused, John Coffey), produceerde de plaat, die net als eerder werk (waaronder debuutalbum La Alarmane Gå) volledig Noorstalig is.

Dat zingen in de eigen taal geen barrièrre hoeft te zijn, bewijst Honningbarna. De nu vierkoppige band (drummer Anders Eikås overleed eind januari 2012 – enkele weken na een optreden bij Eurosonic – bij een auto-ongeluk en toetsenist Mathias Johansson hield het voor gezien), maakt aanstekelijke poppunk met een rauw randje.

De liedjes zijn bedoeld om op los te gaan en dat zullen ook niet-Noren doen wanneer ze deze band horen. Zanger en cellist Edvard Valberg en heeft de stem van een valse rat en de bijna constant aanwezige ‘gang vocals’ van de rest van de band klinken minstens zo boos en energiek. Grappig is het intermezzo Sinna Dame (“boze dame”), waarin (hoe verwonderlijk) een boze dame te horen is die tekeer gaat tegen vermoedelijk Valberg.

Dat meneer Gunnerfeldt producer is, is te horen. De urgente koortjes, de heftige drums en de speelse maar harde gitaren zijn typisch voor zijn werk met bijvoorbeeld Refused. Klein ‘tegenvallertje’ is dat alle songs nagenoeg hetzelfde klinken en er niet echt één uitspringt. Aan de andere kant is het knap dat het nergens inkakt of kwalitatief verslechterd.

Als er toch uitspringers genoemd moeten worden: Dødtid (“Uitvaltijd”), Fritt Ord, Fritt Fram (“Gratis speech, gratis front”), Fuck Kunst (Dans Dans) en Offerdans.



  1. Dødtid
  2. Ikke la deg rive med
  3. Velkommen tilbake
  4. Tynn is
  5. Fritt ord, fritt fram
  6. God jul, Jesus
  7. Sinna dame
  8. Fuck kunst (dans dans)
  9. Offerdans
  10. Ned
  11. Si nei
  12. Verden er enkel
  13. Gi oss kick