“Old Man!”
De vrouw op de kruk achterin het Almeerse poppodium De Meester weet heel goed voor welk liedje ze gekomen is. Op het program staat ‘Neil Young by Professor Nomad Sessions’. Een tribute avond dus, maar niet door zomaar een generieke coverband. Bassist Bartel Bartels (alias Professor Nomad) en drummer Stephan van der Meijden zijn al vele jaren de motor achter sessies waarbij het werk van een bepaalde artiest door een immer wisselende groep muzikanten voor het voetlicht wordt gebracht. Meestal onder de vlag Profesor Nomad Undercover Sessions, meestal niet heel structureel en vaak per artiest slechts eenmalig. Dit jaar wordt het concept wat breder getrokken en worden als Professor Nomad Sessions kleine tournees door het land georganiseerd. Het optreden in De Meester is de laatste van de tour die rond het oeuvre van Neil Young is opgezet en de band bestaat naast genoemde ritmesectie uit Henk Koorn (Hallo Venray) en Ben Kribben (Van Dik Hout), beiden op zang en gitaar.

“Old Man!!”
De vrouw wordt na de wat tam gebrachte openers Everybody Knows This Is Nowhere en Roll Another Number (For The Road) wat ongeduldig. Toegegeven, hetgeen op het podium wordt gebracht overtuigt nog niet honderd procent, de band moet de vorm nog een beetje vinden. Maar het is toch wel vrij snel duidelijk dat het viertal vanavond als een poldervariant van Crazy Horse te werk gaat. Dat betekent gierende gitaren die in een zee van feedback over het publiek worden uitgestort. Verre van het werk van de Neil Young die we kennen van Harvest of Comes A Time en verre van hetgeen die mevrouw wil horen. Tijdens Winterlong komt de band op dreef en vanaf een gierend Southern Man is het nummer na nummer volledig raak. De gitaarmuur die is opgetrokken is volledig dichtgemetseld en daar achter vandaan gaat de band fantastisch loos.

“Old Man!!!”
Het begint een beetje irritant te worden. Voor die vrouw ongetwijfeld ook. Ze blijft het maar roepen, ondanks een venijnig (en fraai) Down By The River, een puntig Cinnamon Girl en de versterkte country van Long May You Run. De rest van het publiek, een man of vijftig, is echter volledig om. De band is dan ook erg sterk. Henk Koorn is een oudgediende als het gaat om het coveren van Neil Young. Met zijn band Hallo Venray deed hij in november 1996 al eens een Marlboro Flashback tournee rondom ‘Dinosaur Sr.’, in 1999 gevolgd door een Hallo Venray live-album met werk van Young. In de jaren daarna bracht hij het werk van de Canadees vaker, of dat nu op Let’s Stick Together-muziekavonden waren in Delft of later met Anne Soldaat en Tim Knol concert of – daar komt het cirkeltje rond – op een Undercover Session van Professor Nomad. Ben Kribben is misschien iets minder voor de hand liggend, maar die heeft in de loop der jaren ook zijn liefde voor ome Neil ook nooit onder stoelen of banken gestoken en heeft bijvoorbeeld op Zwarte Cross ook al met deze band opgetreden tijdens een Young-sessie. In De Meester blijkt enerzijds dat zijn stemgeluid zich ook heel goed leent voor het werk van Young en anderzijds dat die stem ook heel mooi kleurt bij het charmant onvaste stemgeluid van Koorn.

“OLD MAN!!!!”
De vrouw houdt het tegen het einde niet meer. Na elke track brult ze haar verzoeknummer steeds harder en ze zit tijdens een tranentrekkend mooi (en verstild) gebracht On The Beach hardop te oreren dat DIT toch echt geen Neil Young is. Tamelijk vermoeiend als je constateert dat de band juist enorm in de geest van Young (en diens begeleidingsband Crazy Horse) staat te musiceren door de tracks live niet noot voor noot als op het album te brengen. Het viertal is dan ook geen coverband pur sang en laat de eigen muzikale achtergrond gewoon doorsijpelen. De zo kenmerkende hoekige gitaarpartijen van Young zijn derhalve nergens te vinden. Koorn laat – terwijl hij bijna in zijn monitorspeakers kruipt – de feedback goed rondzingen, maar werkt daar melodieus gitaarwerk doorheen. Kribbens gitaarspel leunt minder op feedback maar meer op stevig aangezette akkoorden en de twee gitaristen complementeren elkaar over en weer mooi. Het niet altijd even strakke drumwerk van Crazy Horse-drummer Ralph Molina is vanavond vervangen door het af en toe als een mitrailleur binnenkomende slagwerk van Van der Meijden en initiatiefnemer Bartels op bas weet de boel af en toe zelfs een funky draai mee te geven. Iets waar je op geen enkel Crazy Horse-album naar hoeft te zoeken. Hoogtepunt daarbinnen is het moment dat de muzikale wervelwind die Like A Hurricane is tot bedaren komt en hij met niets anders dan zijn zoemende baspartij alle aandacht opeist, terwijl de twee gitaristen en bedje van feedback voor hem klaarleggen.

“OLD MÈÈÈHÈN!!!!!”
Om een of andere reden gaan de zaallichten vrijwel direct na het uitsterven van de laatste tonen van Like A Hurricane aan, waardoor het even onduidelijk is of er wel een toegift komt. Kribben doet zijn hoofd om de hoek van de deur en zegt “we zijn er nog hoor!” tegen het stilgevallen publiek. “Willen jullie nog een paar liedjes horen?”, waarna de vrouw direct weer om haar favoriete nummer brult. Kribben trekt de volledige toegift naar zich toe, niet in het minst omdat het overgrote deel van de vocalen voor zijn rekening komt. Dat het nummer Alabama van Harvest komt, deert de vrouw niets. Ze vindt het luidruchtig jammer dat het album ‘volledig is overgeslagen’. Rockin’ In The Free World, het enige nummer in de set van na 1976, sluit het optreden en daarmee de eerste concertreeks af. “We hopen dat jullie het leuk vonden. Over pakweg een maandje zijn we terug”, zo zegt Bartels vanaf het podium. “Dan doen we The Cure, met Carol van Dyk en Peter Visser van Bettie Serveert.”

“A FOREST!”, brult de vrouw.

Setlist Neil Young by Professor Nomad Sessions
7 februari 2015, De Meester, Almere

• Everybody Knows This Is Nowhere
• Roll Another Number (For The Road)
• Winterlong
• Southern Man
• Down By The River
• Cinnamon Girl
• Long May You Run
• The Losing End (When You’re On)
• Ohio
• Don’t Cry No Tears
• When You Dance I Can Really Love
• Come On Baby Let’s Go Downtown
• On The Beach
• Like A Hurricane

===================

• Tonight’s The Night
• Alabama
• The Loner
• Rockin’ In The Free World