×

Recensie

Rock

19 september 2015

The Fratellis

Eyes Wide, Tongue Tied

Geschreven door: Edwin Hofman

Uitgebracht door: Cooking Vinyl

Eyes Wide, Tongue Tied The Fratellis Rock 3 The Fratellis – Eyes Wide, Tongue Tied Written in Music https://writteninmusic.com

De singles Flathead en vooral het even leuke als irritante Chelsea Dagger brachten The Fratellis in 2006, 2007 wereldroem. De Schotse band reisde hierna de wereld over en verkocht heel wat zalen uit. Voor deze vierde plaat trokken de heren naar Californië om weer samen te werken met producer Tony Hoffer (M83, Depeche Mode, Belle & Sebastian), die destijds het Fratellis-debuut Costello Music had geproduceerd.

Op Eyes Wide, Tongue Tied lijken The Fratellis wat op twee gedachten te hinken. Dit resulteert in een aantal uitbundige tracks gericht op radio en concertzalen en een aantal songs die ingetogener en sfeervoller zijn. De tracks die binnen de eerste categorie vallen zijn aardig maar missen toch de potentie van de eerdere hitsingles van de band. Sterker nog, afgezet tegen het serieuzere werk op dit nieuwe album komen tracks Baby Don’t You Lie To Me! en Too Much Wine niet echt als geroepen.

Het album begint goed met de thrillerachtige sferen waarmee Me And The Devil van start gaat. Wat volgt is een bombastische track met allure. Het lekker shuffelende Impostors (Little By Little), met zijn prettige (steel)gitaarlijnen, is ook al niet verkeerd; een fijne, traditioneel klinkende indiepopsong. Even verderop sluit Desperate Guy hier mooi op aan. Het thema van deze song lijkt door het frisse geluid wat ontkracht te worden maar de band brengt tijdig een dun laagje noise aan.

Dogtown werd al omschreven als Stevie Wonder meets The Beatles. Om specifiek te zijn: Superstition meets Come Together. Een aardige, wat zware funky track. Op Slow verwijst de band naar een gedicht van Bukowski (‘If you have to leave me, do it slow’). Het is een typische grootse, Amerikaanse radioballad, een car song die met een beetje fantasie uit de koker van Bruce Springsteen had kunnen komen.

The Fratellis slagen er gelukkig nog wel een keer in om met een overtuigende partytrack te komen. Thief is robuuste poprock met een lekkere drive die gaandeweg meer en meer die juiste mix van kracht, hitgevoeligheid, branie en dansbaarheid laat horen, zoals de Infadels dat ook nogal eens voor elkaar kregen.

Naar het einde toe weet de band niet meer echt in de roos te treffen als klinkt het glimmende Moonshine wel verrassend. Al met al is Eyes Wide, Tongue Tied een plaat die laat horen dat The Fratellis nog best wat in hun mars hebben, al is er nog wel wat meer focus en coherentie nodig om tot een echt sterke plaat te komen.



  1. Me And The Devil
  2. Imposters (Little By Little)
  3. Baby Don't You Lie To Me!
  4. Desperate Guy
  5. Thief
  6. Dogtown
  7. Rosanna
  8. Slow
  9. Getting Surreal
  10. Too Much Wine
  11. Moonshine
  12. Down The Road And Back… Again…
  13. Medusa In Chains
  14. Imposters (Little By Little)
  15. Desperate Guy
  16. Rosanna
  17. Slow
  18. Moonshine