Europe is de periode van anderen behagen ruimschoots voorbij. Het Zweedse vijftal maakt sinds de reünie in 2004 vooral muziek die men zelf leuk vindt. Muziek waarvan de wortels in hun jeugd liggen toen ze zelf fan waren van klassieke hardrockbands als Deep Purple, Led Zeppelin, Thin Lizzy en UFO. Met een carrière van ruim dertig jaar mag Europe overigens zelf ook tot de klassieke hardrockbands worden gerekend.

War Of Kings staat vol ijzersterke hardrocknummers die herinneren aan de groten van weleer. De band pleegt nergens opzichtig plagiaat en blijft overal en altijd herkenbaar als Europe. Het titelnummer opent goed en overtuigend. De energie en gedrevenheid gaat verder op Hole In My Pocket met zijn lekker vuige riffs. De compositorische kwaliteiten komen het sterkst tot uitdrukking in de bijzonder fraaie ballads Praise You en Angels (with Broken Hearts). Praise You herinnert aan de beste dagen van Deep Purple en is sfeervol, krachtig en gepassioneerd gezongen. Ik ben benieuwd of we dit jaar nog een betere ballad gaan horen, wat een fantastisch nummer. California 405 is ook prima. Het is verheugend dat bands die al zo lang bezig zijn nog zulke sterke nummers kunnen afleveren. Het speelplezier spat er vanaf, luister maar eens naar Days Of Rock And Roll. Rainbow Bridge heeft een arrangement dat associaties oproept met de legendarische band rondom Blackmore en Dio. De deluxe editie heeft een instrumentaal slotnummer getiteld Vasastan waarop gitarist John Norum hetzelfde gevoel in de vingers te hebben als zijn helden Blackmore, Marino en Moore.

Het geluid van de band op dit album is nog beter dan op het toch al niet misselijke voorganger Bag Of Bones. Producer Dave Cobb die vorig jaar al zo lekker uitpakte met Rival Sons heeft dus blijkbaar gouden handjes. Sterke zet van Joey Tempest en co om deze man in te huren.

Iedereen die Europe een warm hart toedraagt kan dit album met een gerust hart aanschaffen. Het zou me niet verbazen als dit tiende album later als het beste uit het oeuvre van de band wordt bestempeld.