De Amerikaanse band Elder is in de kern een logge stoner rock band: zanderige gitaren, zware bas, lompe drums en een rokerige schuurpapier stem, je kent het wel. Muziek waarbij het vasthouden van een swingende groove vaak belangrijker is dan het spelen van een aanstekelijk refrein. We zouden de band echter tekort doen door ze af te schrijven als alweer een nieuwe aanwinst in het drukbezette genre.

Op Lore laat Elder meerdere gezichten zien. De nummers zijn hoorbaar verdeeld in passages, waar allerlei verschillende invloeden de ruimte krijgen. Waar begonnen wordt met een psychedelisch jamband geluid, vliegen een moment later de heavy metal solo’s om de oren, om vervolgens af te sluiten met een rustmoment. De zanger schreeuwt de longen uit zijn lijf, maar verschuilt zich wel diep achter de muziek, waardoor zijn teksten niet goed te verstaan zijn. Echt belangrijk is dat ook niet, want de klank van zijn stem vormt sowieso een mooi geheel binnen het totaalplaatje.

Hoewel de passages tezamen een vloeiend liedje vormen, slaat de band ook wel eens een beetje door met jammen. Door passage op passage te stapelen bekruipt wel het gevoel dat de nummers geen einde kennen en dus te lang doorgaan. Vooral in het middenstuk van het lied is dit goed hoorbaar, wanneer er op de rem wordt getrapt en vervolgens later het gas er weer op gaat. Het is een trucje dat doet denken aan voorspelbare post-rockdynamiek en hierdoor wordt het soms saai.

Een aanrader voor hen die niet vies zijn van wat progressieve elementen in hun stoner. Het resultaat is een vette, zanderige basis, met veel afwisseling. Om eventuele verveling te voorkomen is het aan te raden Lore niet te vaak te draaien. Toch is dit een bijzonder album binnen het genre.