×

Recensie

Rock

03 maart 2018

Ed Schrader's Music Beat

Riddles

Geschreven door: Frank Gesink

Uitgebracht door: Carpark

Riddles Ed Schrader's Music Beat Rock 3 Ed Schrader’s Music Beat – Riddles Written in Music https://writteninmusic.com

Ed Schrader’s Music Beat is het rockduo bestaande uit drummer/vocalist Ed Schrader en bassist Devlin Rice. Ooit begon het enkel als de zowat tandloze Schrader (denk aan een jonge Mark E Smith, hij gedraagt zich zeker even creepy) met een trommel en vocalen, tot hij Devlin vond. Samen maken ze razendsnelle, hyperactieve punk met een duister randje. Per album zijn er ook nog verschillende andere invloeden te horen. Zo was er op Jazz Mind een grote noiserock sfeer, terwijl Party Jail wat aanstekelijker klonk en meer de garage kant op ging. Het zijn echter kleine nuanceverschillen, het duo gaat altijd met 200 kilometer per uur zijn puntige songs in.

Daar hadden ze blijkbaar eens een keer genoeg van, want nieuw album Riddles klinkt gepolijster, meer elektronisch en meer poppy. Hoewel dat niet gelijk duidelijk is bij de furieuze electropunk van openingstrack Dunce: smerig,, hard en snel, zoals we ze gewend zijn. Toch klinken dat randje electro en de vervormde vocalen al gelijk een beetje anders. Dit komt voornamelijk door de bijdrage van producer-, mede-muzikant- en vriend Dan Deacon, de geflipte electro-tovenaar die zelf al succesvolle, geschifte electropop-albums als Spiderman of the Rings en Bromst op zijn naam heeft staan. Productioneel- en qua arrangementen valt de toevoeging het best te horen op Seagull, een donkere soultrack compleet met ritmische vingerknip, die totaal ontspoort als er vocale loops op elkaar gestapeld blijven worden en er ook nog shakers, piano, percussie en jazzy bas in gevecht zijn. Een “wall of sound”, maar dan wel van de compleet psychotische en doorgeflipte pleegbroer van Phil Spector . Je moet ook niet raar opkijken als er op het album opeens blazers en strijkers vanuit het niets opduiken.

Kortom, Ed Schrader’s Music Beat zijn nog steeds op zijn best als ze als dolle honden tekeer gaan. De bevreemdende arrangementen van Deacon lijken dit alleen maar te versterken. Helaas geldt dit maar voor vijf tracks van het album. De andere helft bestaat uit ballads met een sterk vleugje 80’s kitsch. Het is juist op die momenten dat de piano, blazers en strijkers niet welkom zijn: te zoet, mooi en kitsch dus. AlsSchrader dan ook nog eens gaat croonen en gillen zoals Morrissey is het hek helemaal van de dam. Je moet er een beetje van houden, zullen we dan maar zeggen. Dat maakt Riddles een onevenwichtig album. De ene helft is wellicht een aanrader voor fans van 80’s kitsch en Morrissey, maar zei zullen afgeschrikt worden door de meer chaotische, punky tracks. Andersom geld dat natuurlijk ook, misschien zelfs wel meer. Jammer, hier had meer in gezeten.



  1. Dunce
  2. Seagull
  3. Riddles
  4. Dizzy Devil
  5. Wave To The Water
  6. Rust
  7. Kid Radium
  8. Humbucker Blues
  9. Tom
  10. Culebra