Door de wol geverfd Motorpsycho blijft verbazen

De mensen die gisterenavond in het Patronaat in Haarlem hun oordoppen niet bij zich hadden, waren waarschijnlijk in de verkeerde concertzaal terechtgekomen. Toch zouden ze daar misschien pas een half uur na aanvang van de zeer lange set van Motorpsycho achter zijn gekomen. De Noorse doorgewinterde muzikanten begonnen hun optreden namelijk (semi-)akoestisch. Vrij verrassend voor menigeen in de zaal.

Ze speelden liedjes, alsof we met z’n allen gezellig rondom een kampvuur zaten met een biertje erbij: covers (Stay Young van Gallagher & Lyle) en oude nummers (Feel, Kill Some Day, Blueberry Daydream), maar dan anders en met een duidelijke live-stempel, zoals we van Motorpsycho gewend zijn. Het was goed de band eens op een andere manier te horen en met name de zang en snaarvaardigheden kwamen door deze subtiele aanpak goed uit de verf.

Na het intieme viertal nummers haalde de band de elektrische gitaren erbij. De onverwachte intro was leuk en verfrissend, maar uiteindelijk was het toch het echte Motorpsychowerk waar we voor waren gekomen: een langdurige, dreunende, wollige, stuwende, groovende, psychedelische trip.

De band ging direct voluit en zette in ruim twee uur tijd een geweldig gevarieerde set neer met zowel oud als nieuw werk, maar met name nummers van Behind The Sun. Het pareltje van de avond was ongetwijfeld het veertig minuten durende Hell 1 – 7 (deel 1 t/m 3 zijn afkomstig van Still Life With Eggplant en deel 4 t/m 6 evenals deel 7 zijn te beluisteren op Behind The Sun). Wat mooi om dit meesterwerk, verspreid over albums, in zijn geheel op uitgesponnen wijze live mee te kunnen maken.

Ook Starhammer (van het album Heavy Metal Fruit) werd geweldig uitgevoerd, met veel ruimte voor improvisatie. Een lust voor het oor.

De twee kleine orgeltjes op het podium werden ten volste benut, zelfs even door Kenneth Kapstad die de rest van de avond goed verstopt zat achter zijn drumstel. Hij is een late aanwinst voor de band, speelt sinds 2008 bij Motorpsycho, maar wat een onmisbaar onderdeel is hij geworden van deze band. Hij heeft een heerlijke lui groovende stijl en past, afgezien van zijn ‘bad boy’-uiterlijk, perfect in het geheel.

Motorpsycho speelde geconcentreerd en tegelijkertijd zeer ontspannen. De band ging helemaal op in de muziek en dat gold ook voor het publiek. De nummers gingen door merg en been, op een hele lekkere manier. Na bijna drie uur te hebben gespeeld, vonden de mannen het toch wel eens genoeg geweest, tot groot verdriet van sommigen in de zaal die nog tot nadat het gordijn het podium verborg, bleven staan juichen en smeken om meer.

Setlist: