Dispatch’ laatste studioalbum dateerde alweer uit 2000, dus dit jaar werd het tijd voor de vijfde: Circles Around The Sun. In de tussentijd zijn er wel heel wat live dvd’s en cd’s en vorig jaar nog een EP uitgebracht, maar die langspeler liet lang op zich wachten.

Multi-instrumentalisten Chad Stokes, Pete (Francis) Heimbold (beiden zanger, gitarist en bassist) en Brad Corrigan (zang, gitaar, drums) maken heerlijk in het gehoor liggende jam- of rootsrock. Opener Circles Around The Sun gooit je meteen van je luie stoel. Op Messin’ Around wordt er gerapt, maar het misstaat totaal niet op de plaat. Geweldige drums en gitaarlijnen maken het krachtige nummer compleet.

Op veel songs hoor je typische countryinstrumenten als banjo en mondharmonica en in elk nummer is er samenzang. Daardoor klinkt de hele boel energiek, opgewekt en vooral als een gezellig samenzijn. Get Ready Boy is een goed voorbeeld van de vrolijkheid die de heren bezitten. Je krijgt spontaan zin rond een kampvuur te dansen als een mallote aap. Daarna pakt de band een rustmomentje in Sign Of The Times, waarin de stemmen van de mannen troostend warm klinken. Josaphine is een meeslepend bluesy lied voor in de late uurtjes en soms doet het zanggeluid denken aan John Mayer. Ook op We Hold A Gun wordt er zo aantrekkelijk en hoopvol gezongen, dat je je afvraagt waarom Dispatch nog steeds niet het grote publiek heeft bereikt. Come To Me is een lied met donkere bastonen en rommelende gitaren en klinkt U2-achtig, door het steeds herhalende ‘I Don’t Wanna Come Down’ met op de achtergrond een echo. Ook Never Or Now heeft dat grootse, bombastische, maar kent ook kalme, lieve momenten. De titel van afsluiter Feels So Good beschrijft het gevoel dat je krijgt van de hele cd.

Al met al luistert Circles Around The Sun heerlijk weg en klinkt niets te ingewikkeld. Alle nummers staan als een huis. Wat de sound van deze band – in ieder geval op dit album – betreft, zou het grote publiek toch meteen verliefd moeten worden op Dispatch. Ik heb goede hoop.