×

Nieuws

03 juli 2018

Derde release in 2018 voor workaholic Bonamassa

Geschreven door: Richard Verbrugge

Label: Provogue / Mascot

Na een nieuw album met Beth Hart en een ode aan Jeff Beck, Eric Clapton en Jimmy Page (British Blues Explosion) brengt gitarist en zanger Joe Bonamassa in september een nieuw studioalbum uit. Het album heet Redemption, verschijnt op 21 september en is Joe’s 13e studioplaat. Naar verluidt bevat het album twaalf eigen composities en geen covers.

Joe heeft tot op heden geen sabbatical genomen en draaft al jaren achter elkaar door. De kwaliteit van zijn output blijft onveranderd hoog, maar de verrassing is er inmiddels wel af. Na het beluisteren van de titeltrack van zijn nieuwe album (de clip staat hieronder) is duidelijk dat Bonamassa zijn draai in de bluesrock heeft gevonden en voortborduurt op een stijl die hem op het lijf is geschreven. Fans van de Amerikaanse artiest zullen ongetwijfeld in hun nopjes zijn met het nieuwe album, maar vroeg of laat vraagt de werklast waarmee Bonamassa zichzelf opzadelt zijn tol. Met zijn schema is het eigenlijk onmogelijk om er nog iets van een privéleven op na te houden.

Bonamassa over zijn persoonlijke situatie: “I’m going through some other stuff in my life I didn’t expect to be going through,” he explains. “It’s a rising, it’s contrition, it’s acceptance, it’s everything. It’s painful, but knowing that there’s a rising coming.”

Op het album spelen weer tal van muzikanten uit de Nashville muziekscene mee zoals Tom Hambridge, James House, Gary Nicholson, Richard Page en Dion DiMucci. Achter de knoppen zat – hoe kan het ook anders- Kevin Shirley die positief is gestemd over het album: “From a producer’s perspective, this is far and away the most challenging and diverse album that Joe has ever made.”

Het album is weer wat gevarieerder dan het voorgaande en bevat stevige classic rock in de vorm van Evil Mama, Molly-O en Deep In The Blues Again. In King Bee Shakedown horen we rockabilly invloeden terwijl Bonamassa op Self-Inflicted Wounds meer de singer-songwriter kant opgaat. Op The Ghost of Macon Jones zingt hij een duet met Nashville country held Jamey Johnson. Op Stronger Now In Broken Places verruilt hij zijn elektrische gitaar voor een akoestisch exemplaar. Traditioneel sluit hij weer met een bluesrocknummer genaamd Love is A Gamble.