De voorbije jaren is er veel geschreven over de teloorgang van de markt voor geluidsdragers. Als er één rockband heeft gemerkt dat er minder geluidsdragers worden verkocht is het Def Leppard. De band verkocht het tienvoudige van aantallen waar andere bands alleen maar van dromen. Nu streamingdiensten als Spotify inmiddels meer dan de helft van de muziekmarkt in handen hebben, zijn hoge verkoopcijfers voorgoed verleden tijd.

Gitarist Phil Collen en zanger Joe Elliot gaven in de media hoog op van het nieuwe album. Def Leppard zou het beste album zijn sinds Hysteria zijn en bol staan van de variatie. Dat laatste kunnen we enigszins onderschrijven, over de eerste claim kunnen we van mening verschillen want dit album is niet per se beter dan Euphoria of Adrenalize. Let’s Go (niet te verwarren met Let It Go van High N Dry) opent energiek en laat een vertrouwd gepolijst geluid en die uit-duizenden-herkenbare gitaarsound horen. Het navolgende Dangerous is een vlotte stamper die met name tijdens de refreinen herinnert aan hits als Photograph en Promises. Man Enough begint met een discoritme en ontpopt zich tot een swingend geheel waarop Mercury en May jaloers zouden zijn geweest. In tegenstelling tot de woede en het negativisme van veel rockbands is Def Leppard een brok positivisme. Dat blijkt ook uit de titels want Invincible heeft eigenlijk dezelfde boodschap als bijvoorbeeld Undefeated (van Mirrorball). De band verschiet niet al haar kruit in de eerste nummers want het nummer met de grootste hitkansen is Broke N Brokenhearted en die komen we pas tegen op plek 10 in de tracklisting. Echte missers staan er niet op al zijn zeurderige nummers als Energized en het akoestische Last Dance ronduit saai.

Def Leppard heeft een album afgeleverd dat de fans zeer zeker zal behagen. Er zullen veel Lords of Metal lezers zijn die de band nooit hebben kunnen waarderen, welnu dat zal met dit album niet veranderen. Def Leppard is groot geworden met een formule en houdt daar logischerwijs aan vast, net zoals AC/DC dat ook doet. Er zal na de release van dit gelijknamige album geen zondvloed van platina awards volgen, maar met dit materiaal kan men de komende jaren weer rustig verder toeren in Noord Amerika en de kassa’s laten rinkelen.