×

Recensie

Rock

09 april 2017

De Kat

De Kat II

Geschreven door: Peter Urbanus

Uitgebracht door: Eigen Beheer

De Kat II De Kat Rock 3 De Kat – De Kat II Written in Music https://writteninmusic.com

Een (promo-)CD-hoesje waar je niet echt veel wijzer van wordt. Geen songtitels. Groningen’s meest mysterieuze band, wordt wel gezegd. Vreemde, wat Oosters aandoende klanken ontstijgen aan de muziekinstallatie. Meanderende melodielijnen zwellen aan tot orkaankracht. Surf meets Hawkwind, afgerond met een snuifje Britse blues.

De Kat maakt al enige tijd furore vanuit Groningen, met hun psychedelische sound. ‘Gevormd en gegroeid in café De Zolder heeft deze band een chemie die slechts weinigen gegund is, zo gewaagt hun verder vrij summiere biografie. Op goede dagen kunnen ze zich, naar de mening van sommigen, meten met de groten op aarde. De Kat heeft geen Facebook, De Kat houdt niet van poespas, De Kat krabt met gemak het eelt van je ziel en laat je verwonderd achter.’

Ze speelden al op Noorderslag en volgens ingewijden kan de band groot worden. Eigenwijs zijn de mannen zeker. Maar eerlijk gezegd lijkt de band met dit debuut vooral een staalkaart van losse goede ideeën te tonen. Hun samenspel in de meer psychedelische stukken is geolied en met hun instrumentbeheersing is ook niks mis. Hun sound zou echter veel bezwerender en omvattender kunnen, om het echt tot een overrompelend geheel te smeden. Live komt deze muziek pas tot z’n recht, maar uiteraard is dat volledig persoonlijk.

Verrassend zijn de twee laatste bluesnummers, waarvan het voorlaatste Fool No More van Peter Green’s Fleetwood Mac blijkt te zijn. De sologitaar jankt en brult alsof ie opgesloten zit in een enorme badkamer, maar de wanhoop en soul die Peter Green’s spel zo bijzonder maakten ontbreken nog wat. Het laatste nummer klinkt meer als een jam.

Een band als De Kat moet je vooral live zien, of beter gezegd, ondergaan. De mannen zijn eigenzinnig en kennen hun klassiekers, maar op dit album komt een en ander nog niet zo goed uit de verf als mogelijk moet zijn. Uw recensent is gek op Stoner-bands en bijvoorbeeld Iggy & The Stooges, ook niet bepaald voorbeelden van muzikale perfectie en verfijning. Maar dit is gewoon nog niet af. Meer waanzin en diepgang graag. Afijn, ga ze live horen en beleven en trek dan je eigen conclusies.



  1. Black Rose
  2. What Time Do We Meet
  3. Magic Sam
  4. ‘74
  5. Panic Attack
  6. Down The Abyss
  7. Fool No More
  8. Good Night