Aladdin Sane was de opvolger van The Rise And Fall Of Ziggy Stardust And The Spiders From Mars en uitgekomen in april 1973, het zesde album dat David Bowie uitbracht.

Vrijwel alle songs voor Aladdin Sane werden geschreven in 1972 terwijl Bowie en zijn band (met daarin Mick Ronson op gitaar (en piano), Trevor Bolder op bas en Mick ‘Woody’ Woodmansey) door Amerika toerden en Ziggy Stardust (1972) een enorme hit aan het worden was. Aladdin Sane (A Lad Insane) werd door Bowie daarom wel Ziggy Goes To America genoemd. De opzet in songs leek hetzelfde als Ziggy Stardust maar was beslist in sound rauwer, directer. Vooral het op een Bo Didley beat draaiende Panic in Detroit, het stevig rockende Cracked Actor, het ultra aanstekelijke The Jean Genie en de onnavolgbare cover van The Stones’ Let’s Spend The Night Together,, zijn daar prima voorbeelden van.Het erg sterke gitaarwerk van Ronson zit op die songs heerlijk direct in de mix. Daarnaast stonden dan weer het door fijne avant-garde jazz invloeden doordrenkte titelnummer en het door Berthold Brecht beïnvloede Time. De wonderbaarlijk mooi gezongen en door het fantastische pianowerk van Mike Grason opgesierde albumafsluiter Lady Grinning Soul sluit het album perfect af.

Het in songs zeer gevarieerde maar in albumvorm prachtig coherente Aladdin Sane bracht met de wereldhit The Jean Genie en Drive-In Saturday twee hitsingles voort en werd al snel gezien als de volgende doordachte, briljante stap in de carrière van de al snel compleet onnavolgbare Bowie. Nog maar 26 jaar had David Bowie met Aladdin Sane, na Ziggy Stardust, wederom een meesterwerk weten te maken.

De 40th Anniversary Edition van Aladdin Sane wordt uitgebracht zonder extra’s. Gewoonweg de 10 tracks die het originele album ook telt, maar dan wel in een opvallend sterk geremasterde versie die echt je speakers uitknalt. Sommige albums hebben niet meer nodig dan de ooit door de artiest zelf bedachte collectie songs. Aladdin Sane is er absoluut een van.