Jemig wat lekker! En nee, die opmerking heeft niets te maken met de foto, maar gaat echt gewoon over de muziek van Dana Fuchs. De vette, rockende slidegitaar op opener en titeltrack Love To Beg belooft de luisteraar namelijk een flinke portie niet te versmaden bluesrock!

Het volgende wat opvalt, is de zangstem van deze Fuchs. Om het toch even over de foto te hebben: de stem die je hoort, is zeker niet de stem die je zou verwachten. Daar blijkt dus weer eens, “assumption is the mother of all fuck-ups”. Er is trouwens wel degelijk een bekende stem waarmee die van Fuchs te vergelijken is, maar die houden we nog even voor ons. Om de spanning erin te houden, eerst maar eens wat meer informatie over deze Amerikaanse zangeres.

Dana Fuchs groeit op in een dorpje in Wildwood, Florida (ze is geboren in New Jersey, op 10 januari 1976), waar ze al op jonge leeftijd wordt omgeven door allerlei verschillende muziekgenres. Als ze twaalf is begint ze zelf fanatiek te zingen, dan nog in een gospelkoor. Vier jaren later zingt ze in een lokale band, maar al snelt groeit de honger naar meer. Ze begrijpt dat Wildwoord haar dit niet kan bieden en dus pakt ze haar koffers om naar New York te gaan, “to sing the blues.” Ze is dan negentien.

Pas enige tijd en de nodige ellende later (niet alleen was ze regelmatig blut, in deze tijd pleegde ook haar oudere zus Donna zelfmoord) ontmoet ze gitarist Jon Diamond. Hij heeft al wat naam gemaakt (met onder meer Joan Osborne) en omdat hij overtuigd is van de talenten van Fuchs, beginnen ze samen de Dana Fuchs Band. Twee jaren lang spelen ze op deze manier, waarna ze zich gaan toeleggen op het schrijven van eigen werk. Met succes, want nog geen jaar later speelde de band in bekende blues-clubs van de stad.

Dan -eindelijk- de beloofde vergelijking wat betreft haar stem. Die is meer mensen kennelijk opgevallen, want Fuchs werd gevraagd om in de musical Love, Janis de rol te spelen van niemand minder dan Janis Joplin! Zeker, dit lieflijk uitziende ‘meisje’ heeft een strot die te vergelijken is met deze grootheid: net zo rauw, rafelig, stoer en vol power. En niet te vergeten, een stem met soul!

Deze musical is voor Fuchs een mooie manier om extra aandacht te genereren voor de nummers die ze zelf in de tussentijd heeft geschreven en die ze uiteindelijk in 2003 op Lonely For A Lifetime zet, het debuutalbum van de band.

Daarna blijft het lang stil. In 2007 komt Fuchs nog met een live-album (Live In NYC) en in datzelfde jaar speelt ze zelfs een belangrijke rol in de film Across The Universe. Nu is ze dus helemaal terug, met ‘pas’ haar tweede studioalbum Love To Beg. Hierop staan dertien nummers, op één na allemaal geschreven door haar en Jon Diamond. Die ene cover is er trouwens wel meteen één zeg, sodeju! Dat is namelijk I’ve Been Loving You Too Long van Otis Redding. Levensgevaarlijk natuurlijk, om nummers van zulke grote artiesten te coveren, toch maakt Fuchs er een prachtige, indringende en soulvolle versie van.

Die combinatie van rock, blues en soul hoor je op het hele album. In de instrumenten (rockende gitaren, bluesy mondharmonica, soulvolle blazers en hammond), maar ook in die waanzinnige stem. Mocht je bang zijn dat die je gaat tegenstaan, durf het toch eens aan om dit album te beluisteren. Wat namelijk mooi is (en in het geval van die angst een extra voordeel), een groot aantal nummers kent een duidelijk aanwezige achtergrondzang. Niet alleen is dit een absolute meerwaarde voor de nummers, het reduceert ook nog eens de kans dat je halverwege het album genoeg krijgt van Fuchs’ kenmerkende stem.

Soms is de muziek erg rechttoe rechtaan, zoals op de vette rocker What You See. Op zich is daar niets mis mee, toch merk je dat Fuchs wel beter toch haar recht komt als ze een extra dimensie zoekt, hoe minimaal dan ook. Dat geldt bijvoorbeeld voor het countrygeluid in Set It On Fire of de soul in de (erg mooie) ballad Keep On Rolling. Bij dat laatste nummer leveren eerdergenoemde hammond en achtergrondzang trouwens ook een zeer fijne bijdrage aan het positieve oordeel. Laat hiermee dus meteen duidelijk zijn dat het album een goede afwisseling kent.

Dana Fuchs was kort geleden al voor twee optredens in ons land. Het is te hopen dat ze ter promotie van Love To Beg snel weer eens terugkomt. Deze bluesrock met ballen komt namelijk het allerbeste tot z’n recht vanaf het podium. En daar wil je dan gewoon bij zijn.