De Amerikaanse dames van Childbirth zijn een weinig subtiele rockband. Naast de titel Women’s Rights prijkt een schoonmaakhandschoen en deze houdt een glas wijn vast. De binnenhoes van het album wordt gesierd door een bandfoto met in de hand van de dames verschillende schoonmaakmiddelen en op de achterkant zie je de dames al vrolijk lachend een grote bak sla eten. Zo zijn de vooroordelen  en stereotype situaties omtrent vrouwen wel weer mooi uitgebeeld. Dus Childbirth is een  felle rockband met een  zeer aanwezige feministische inslag? Ja en nee…

Ja, veel van de band haar teksten gaan over typische vrouwen issues, maar nee,  het lijkt niet alsof de band er iets serieus mee wil aankaarten. Waarom? Als je er ook de grootste lol mee kunt hebben? Zo beschrijft Nasty Grrls precies wat de titel beloofd. De band geeft in dit nummer te kennen nooit hun haar te kammen, hard te smakken tijdens het eten en nooit hun nagels te knippen. Valt daar een betekenis aan te koppelen? Vast wel, het nummer is niet bepaald een toonbeeld voor hoe nette dames zich horen te gedragen, maar dat is de grap. Meer is het waarschijnlijk niet, een grap. Deze grap werkt in alle liedjes evengoed: of het nu gaat over een stoere moeder die met haar kind condooms koopt en haar vol douwt met alcohol, of dat een onwetende vriendin met cocaïne op komt dagen op kraanbezoek onder het mom van “het was toch een feestje?”. Zo kun je wel stellen dat het album twee kanten heeft, deels geworteld in fel van leer trekkend feminisme, maar anderzijds vooral een satire hierop.

Het werkt aanstekelijk. Zeker omdat Childbirth dit muzikaal ondersteund met pakkende  pop-punk en vreemd aandoende, maniakale (samen)zang die het geheel nog meer in het belachelijke trekt. Het resultaat is aanstekelijk en een beetje maf. Wat wil je nog meer?!