Weer een nieuw album van deze sympathieke Duitse rockband. Wie de heren wel eens live heeft gezien, kan niet anders beamen dat ze er altijd een show van maken. De praatgrage Glen Raviolo maakt er waar dan ook, een feest van. Die sfeer is moeilijk vast te leggen op cd, de simpele recht toe recht aan rock verteert nu eenmaal beter in een rokerige kroeg, dan op een geluidsdrager. Night Terrors biedt daar geen uitzondering op.

Turn Me On opent alleraardigst, een opzwepende rocksong die loopt als een naaimachine. Maar het is de titeltrack waar het oude metal hart sneller van gaat kloppen. Lekker snelle riffs, pakkende zanglijn en uitstekende solo. Heerlijk, jammer genoeg zakt dat niveau gelijk in met AC/DC Sunday. Een nogal slap liedje, waarin de liefde voor AC/DC wordt beschreven. Je zou dan toch een nummer met meer ballen verwachten. Het daaropvolgende Crusify is wel wat beter, maar nog steeds 13 in een dozijn. De band revancheert zich volledig met het snelle Last Night, een nummer op het niveau van de titeltrack. Ook Flying High is een zeer vermakelijk nummer.

Black Sheriff maakt gewoon stoere mannen muziek. Beetje Gluecifer, beetje Motörhead, een vleugje AC/DC en gas er op. Niets op deze plaat steekt boven het maaiveld uit. Het is vermakelijk en de snellere tracks zijn het best (jammer dat ze dat maar twee keer doen). Dit soort bands moet je live zien met een sloot bier op en lekker meebrullen.