×

Recensie

Rock

02 oktober 2017

Black Country Communion

BCCIV

Geschreven door: Jack Smits

Uitgebracht door: Mascot

BCCIV Black Country Communion Rock 4 Black Country Communion – BCCIV Written in Music https://writteninmusic.com

Black Country Communion is een soort “Supergroep”: het begrip dat in de jaren Zeventig werd gehanteerd als er een trits van bekende virtuozen bij elkaar gezet werd en waarbij vervolgens de verwachtingen torenhoog gespannen waren. Meestal bezweken dergelijke bands al na het maken van één album en een vaak korte tournee omdat deze verwachtingen niet waargemaakt konden worden. Meestal ontstond al heel snel verschil van mening over de muzikale koers en ook de vaak grote ego’s zorgden voor een onwerkbare mix en was het feest meestal alweer snel voorbij. Enkele bekende voorbeelden zijn Blind Faith en de symfonische rockbands UK en Asia.

Terug naar Black Country Communion. Deze Engels/Amerikaanse band bestaat uit Glenn Hughes bekend van Deep Purple MKII en Trapeze, drummer Jason Bonham, de zoon van de legendarische drummer John Bonham van Led Zeppelin, die zelf meespeelde bij o.a. het fameuze reünieconcert van Led Zeppelin en ook speelde bij in Foreigner. Verder Derek Sherinian (Dream Theater, Alice Cooper en Billy Idol) en zanger/gitarist Joe Bonamassa.

BCCIV is het inmiddels vierde album van deze band en is de opvolger van het uit 2013 afkomstige album Afterglow. Het album klinkt sowieso uitstekend en dat is te danken aan het onofficiële bandlid Kevin Shirley die de productie voor zijn rekening nam. Shirley is gewild vanwege zijn status als topproducer van dit genre dat het best getypeerd kan worden als “Neo Classicrock”. Zo heeft hij albums geproduceerd voor Led Zeppelin, Iron Maiden, Aerosmith, Journey en The Black Crowes. Het was eigenlijk zijn idee om Hughes en Bonamassa een band te laten formeren nadat hij ze had zien jammen in 2009 in Los Angeles. Joe Bonamassa bleek de drijvende kracht te zijn achter dit nieuwe album, hij vond het in 2016 wel weer eens tijd om een nieuwe plaat te maken. Dat vond de rest ook en toen dit nieuws naar buiten kwam zorgde dit voor een explosie op sociale media. De fanbase kon dus bijna niet wachten totdat het nieuwe album in de winkels lag.

BCCIV bevat 10 volledig nieuw tracks, in ieder geval op de cd, op de vinyl plaat krijg je er nog een bonustrack With You I Go bij. Al na de eerste keer luisteren dacht ik: “Dit is gewoon een uitstekend album”. Als luisteraar word je getrakteerd op een smeuïge mix van sounds en riffs die hun oorsprong vinden in de oerbasis van de classic rock. Dat kan natuurlijk ook niet anders als je ziet dat de bandleden dit genre volledig in hun genen hebben. Glenn Hughes is, zoals bekend moge zijn, bassist en zanger geweest van Deep Purple MKII, die hun debuut maakten op de legendarische California Jam in 1974. Hughes vormde samen met David Coverdale een onverslaanbaar zangduo waarbij vooral Hughes vocaal enorm kon uithalen, vooral in de hogere regionen.

Enkele tracks van het album uitgelicht:

Collide is de openingstrack van het album en Glenn Hughes zei hierover dat deze song bepalend is geweest voor het tempo van plaat.

Over My Head is er eentje met hitpotentie en een echte radiosong. Toegankelijk, maar niet te mainstream en toch echt goed thuishorend op dit album.

The Last Song For My Resting Place is geïnspireerd op het door blijven spelen van de band onder leiding van violist Wallace Hartley tijdens het zinken van The Titanic. Terwijl iedereen het schip verliet ging de band al musicerende met het schip ten onder. Het verhaal van Wallace past goed op dit album. De viool is uiteindelijk wel bewaard gebleven gek genoeg. Deze vrij lange track laat zich beluisteren als een soort luisterboek dat is opgebouwd uit een aantal segmenten met een verschillende dynamiek. Bij het intro en outtro bijvoorbeeld, dat is gecomponeerd door Joe Bonamassa, hoor je fluit en mandoline als tegenhanger voor de vette gitaarpartijen en ook de viool komt in een aantal passages aan bod, meer op een vrolijkere en folkachtige wijze als tegenhanger van de zwaardere gitaarpartijen

Het uptempo Sway heeft qua sfeer wel wat weg van Led Zeppelins Kashmir, maar dan in een hogere versnelling. Smooth Criminal van Michael Jackson was het idee achter deze song. Jason Bonham heeft hem vervolgens op een typische Led Zeppelin manier ingespeeld.

The Cove is geschreven door Joe Bonamassa als protest tegen de jaarlijkse dolfijnenslachting die plaatsvindt in de Japanse stad Taiji. Joe zegt hierover dat hij al vier jaar samenwerkt met Ric O’Barry van “The Dolphin Project” en dat hij deze song speciaal heeft geschreven om dit leed en deze onnodige slachting te laten beëindigen. De bedoeling is dat er een video gemaakt wordt voor dit project.

Dat er niet moeilijk gedaan wordt over de muzikale invloeden en voorkeuren van de bands die men goed vindt binnen BCC hoor je terug op The Crow, dat zwaar leunt op een RATM-achtige gitaarriff en ook Deep Purple komt voorbij in de Hammond orgelsolo die vooraf gaat aan de spetterende gitaarsolo van Joe Bonamassa. Volgens Hughes is The Crow een metafoor die de band bewaakt.

BCCIV is een album dat er echt wel staat en uit je speakers knalt. Een veelzijdige en vooral uitstekende plaat dus die de hooggespannen verwachtingen zeker inlost. Men heeft zich er niet makkelijk vanaf gemaakt, goed uitgewerkte en gearrangeerde songs die vooral heel virtuoos, maar zeker ook met veel vuur en verve gespeeld worden.

Als liefhebber van classicrock moet je deze plaat in je collectie hebben, maar ook prog rockers onder ons zullen hem zeker kunnen waarderen. Vanaf 2 januari 2018 gaat Black Country Communion op tournee in Engeland, al is op dit moment is nog niet bekend of ook Nederland nog aangedaan wordt.



  1. Collide
  2. Over My Head
  3. The Last Song For My Resting Place
  4. Sway
  5. The Cove
  6. The Crow
  7. Wanderlust
  8. Love Remains
  9. Awake
  10. When The Morning Comes