Elk jaar maken journalisten en medewerkers van muziektijdschriften, e-zines, radiostations en websites hun jaarlijstjes. Geregeld bevatten die lijstjes interessante albums die je door het enorme aanbod hebt gemist. De jaarlijstjes van 2009 waren geen uitzondering.

Pas in 2010 stuitte ik op de albums van Alberta Cross en het zwaar behaarde kwartet van Bigelf. Deze vier baardmannen maken rockmuziek die is gebaseerd op jaren zeventig bands als Black Sabbath, Pink Floyd, Rainbow, Kiss en vermengen die met invloeden van King Crimson en The Beatles. De band bestaat al geruime tijd en heeft een rits album op haar naam staan. Cheat The Gallows zou wel eens voor meer bekendheid kunnen gaan zorgen want het album staat bol met eigenzinnige composities die authentiek, maar zeker niet gedateerd klinken. Neem bijvoorbeeld het epische stuk Black Ball dat een extra dimensie krijgt door de inzet van saxofoons of het swingende Superstar dat zo op Hotter Than Hell van Kiss had kunnen staan. Bigelf is niet voor een gat te vangen en schuwt klassieke arrangement en zelfs circusachtige intermezzo’s niet tijdens passages die bol staan van de psychedelica.

Kortom, een band met een veelzijdig geluid die naast de traditionele drums, gitaren en bas ook mellotrons, orgels en saxofoons gebruiken. Het is een eigenaardige en tegelijk intrigerende mengelmoes van stijlen die een breder publiek verdient. Naar verluidt zijn ze live nog veel beter zoals de bezoekers van een recent concert in de Melkweg hebben ervaren. Een tip voor het Lowlands festival?