Nauwelijks enkele maanden na hun debuut Songs From The Land Of Nod komt het trio uit New York City met een opvolger aanzetten. Het toont de brandende ambitie van gitarist Gordon Lawrence en de ritmesectie met Sid Simons en Isa Tineo. Drie jonge twintigers die beseffen dat er geen alternatief is, de muziek die hen verbind om met hun minder rooskleurige verleden te breken.

 “I’m not like everybody else” zongen ze op hun debuut in de gelijknamige Kinks cover en dat blijkt ook op de tweede worp Inside The Flesh Motel. De slepende opener met galmend gitaarwerk en dreigende drumbeat die opdwarrelt uit een nachtmerrie waarin Lawrence de uitzichtloze situatie in het milieu van drugsverslaafden pijnlijk accuraat beschrijft.

In andere tracks tonen Lawrence en zijn kompanen zich evenmin vrolijke Fransjes maar Boy Before en vooral het door drummer Tineo aangebrachte  Amy is sprankelende catchy pop, ietwat eenvoudig van opzet maar bijzonder effectief om je gemoed wat op te beuren.In Bigot In My Bedroom klinken onmiskenbaar invloeden van de glamrock uit de jaren zeventig door, niet alleen de zweverige zang herinnert aan T Rex.

Die lijn wordt verder doorgetrokken in strak rockende fragmenten met hier en daar een onverwacht snuifje psychedelia zoals in The Ram en I Found You Out. Met de de zonnige flower power van melodieuze popnummer Sucker en I Don’t Blame You Anymore drijft Beechwood af naar Our Love Was Worth The Heartbreak een wat informele folkachtige sing-a-long met akoestische gitaren en mandoline.

Het is ongetwijfeld die muzikale onvoorspelbaarheid en de compromisloze attitude die de verrichtingen van deze jonge, hongerige wolven nog een stuk attractiever maakt.  Beechwood op 1 juni in Vera, groningen  en 2 juni in Paradiso Noord, Amsterdam.