×

Concert

19 september 2017

Ayreon – Ayreon Universe live in 013, Tilburg

Geschreven door: Marcel Hartenberg

• fotografie door Nausikaä de Blaauw

Label: Mascot

Setlist

  1. Prologue
  2. Dreamtime
  3. Abbey Of Synn
  4. River Of Time
  5. Prologu: The Blackboard
  6. The Theory Of Everything, Part I
  7. The Theory Of Everything, Part II
  8. Merlin's Will
  9. Waking Dreams
  10. Dawn Of A Million Souls
  11. Valley Of The Queens
  12. Ride The Comet
  13. Star Of Sirrah
  14. Comatose
  15. Day Sixteen: Loser
  16. And The Druids Turn To Stone
  17. The Two Gates
  18. Into The Black Hole
  19. Actual Fantasy
  20. Computer Eyes
  21. Magnetism
  22. Age Of Shadows
  23. Intergalactic Space Crusaders
  24. Collission
  25. Everybody Dies
  26. The Castle Hall*
  27. Amazing Flight
  28. Day Eleven: Love
  29. The Eye Of Ra

Een lange rij wachtenden slingerde zich door de straten van Tilburg, vanaf de Spoorlaan naar poppodium 013. Uit meer dan 50 landen van de hele wereld verzamelden zich fans van de werken van Arjen Anthony Lucassen. Jong, oud, diversiteit alom. Mooi hoe de verwachting bij iedereen leek te spreken, bijna voelbaar in de rijen. Eenmaal aangekomen bij 013 bleek de ingangscontrole goed geregeld zodat de binnenkomst vlot verliep. Ook binnen merkte je duidelijk dat iedereen vol verwachting was. Met zijn recente album The Source nog daterend van dit jaar en, als je de Star One albums meetelt, meer dan tien albums om uit te putten, was het ook de vraag hoe de set opgebouwd zou zijn. Een nadruk op het laatste werk van de meester, misschien wel integraal uitgevoerd en dan een reis door de tijd via de verschillende albums?

Ayreon Universe Michael Mills, multi-instrumentalist, frontman en zanger van het Australische Toehider, een avontuurlijke en progressieve band die geen grenzen in haar muziek kent, kwam als eerste het podium op en leidde de avond in, met de woorden die het personage Merlin sprak in Prologue, van het album The Final Experiment. Zijn verschijning, helm en uniform met draden verbonden, deed eerder denken aan het type van de androïde die hij tot leven bracht op het laatste album, TH-1. Het publiek deed al mee aan het overbrengen van die inleiding en ging voor de eerste keer uit zijn dak, na de woorden: “His name is” en er werd massaal “Ayreon” gescandeerd. Na deze proloog mocht Edward Reekers (Kayak) de spits afbijten met het nummer Dreamtime eveneens van dat album. Een ontspannen opener die leek aan te geven dat we in de set mogelijk chronologisch door de tijd zouden reizen. Dat gevoel werd bevestigd toen Abbey Of Synn van het navolgende Actual Fantasy volgde, met overtuiging gebracht door Robert Soeterboek.

13

Het idee van een chronologische tijdreis werd echter teniet gedaan met het volgende nummer dat uit het latere repertoire van Arjen stamde: Maaike Peterse op cello, Ben Mathot op viool en Jeroen Goossens op blaasinstrumenten als fluit en yidaki maakten grote indruk toen zij het intro speelden van het folky River Of Time. Het intro deed een golf van enthousiasme door de zaal gaan. Daarbij bleken de zangers voor dit nummer ook nog eens Hansi Kürsch (Blind Guardian) en Marco Hietala (Nightwish, Tarot, Northern Kings) te zijn hetgeen de sfeer in de zaal nog en extra impuls gaf.

Iets vergelijkbaars gebeurde toen het volgende nummer zich liet aankondigen met zijn kenmerkende basloop, Prologue: The Blackboard en waar Michael Mills en Marcela Bovio (Stream Of Passion) zich als vocalisten aandienden. Het nummer werd niet alleen geweldig gezongen, het liet ook horen hoe hoog de kwaliteit van de band op het podium was. Met Marcel Coenen en Ferry Duysens op gitaar, Johan van Stratum op bas, topdrummer Ed Warby en met Joost van den Broek als arrangeur en toetsenist par excellence stonden er stuk voor stuk kanjers op het podium. Tel daarbij de kracht van het koortje dat bestond uit Irene Jansen, Lisette van den Berg en de al eerder genoemde Marcela Bovio en je kunt je voorstellen dat er ook alles aan gedaan was om de opzet van deze en de twee volgende avonden te laten slagen. De beleving van de dames en de inzet waarmee zij zongen én met de muziek mee bewogen, de avond kon je niet onberoerd laten. Prachtig zoals zij hun accenten zetten bijvoorbeeld in het strak rockende Ride The Comet. Als je je daarbij bedenkt dat een van de mensen op het podium zowel in productionele voorbereiding vóór de show, als in het arrangeren van de nummers zijn rol had, misschien wel de uitvoerend producent van de avond was en ook nog eens zelf die avond een hoofdrol vervulde met zijn spel, dan was het niet vreemd dat deze eerste show van de drie misschien wat strak van karakter was; althans, in het eerste deel van de show.

07

Tegelijk, toen Joost het publiek liet genieten van een heerlijke Hammondsolo in Day Sixteen: Loser was het vooral het swingende en losse spel van Joost in het nummer dat met zijn folky klanken en heerlijke meezingpartijen de zaal deed kolken. Op dat moment in de set had het publiek aldoor kunnen genieten van werkelijk zeer goed aansluitende beelden op het grote scherm achter de band en steeds fraaie pyro effecten door de show heen. Ook zonder dat je de muziek zou horen zou de avond je al vaker hebben doen vergapen, maar de multimediale ervaring die het concert bood, was van zeer hoog niveau. Aan de kleinste details was aandacht besteed; de verhogingen waarop Joost van den Broek zijn toetsen speelde en die waarop Ed Warby zijn drums bespeelde, vielen weg bij de beelden die op het grote scherm te zien waren.

02

Meer zangers en zangeressen hadden zich inmiddels al gepresenteerd: met Anneke van Giersbergen (Vuur, The Gentle Storm, The Gathering), Floor Jansen (After Forever, ReVamp, Nightwish) en Maggy Luyten (Nightmare) stonden drie grote internationaal vermaarde rockzangeressen op het podium. Drie zeer van elkaar verschillende stemmen en een welkom contrast met de zangstemmen van de heren vocalisten. Floor Jansen, Anneke van Giersbergen en Marcela Bovio brachten samen een erg mooie versie van Valley Of The Kings en Maggy Luyten zette haar stempel onder meer op Ride The Comet en Star Of Sirrah Dat zelfde gold voor de heren zangers die deze avond mochten aantreden: Damian Wilson (Headspace, Maiden United), Tommy Karevik (Seventh Wonder, Kamelot), Jonas Renske (Katatonia), Jay van Feggelen (Bodine) en John Cuijpers (Parris, Harris, Praying Mantis) zetten, naast de al eerder genoemde zangers, alle prachtvertolkingen neer. Arjen en het productieteam zochten niet alleen een keur aan internationale vocalisten, maar zetten juist ook in op zangtalent uit de Benelux. John Cuijpers toonde zich deze avond daarbij zeer overtuigend; wat een krachtige stem en podiumpresentatie heeft de frontman van Praying Mantis.

12

Arjen Lucassen zelf kwam ook het podium op, zowel om een warme speech te brengen, ondanks zijn podiumvrees en angst om in het openbaar te spreken en raakte met zijn verhaal de bezoekers. Sympathiek, bescheiden en tegelijk uiterst warm bedankte hij  zijn vriendin Lori Linstruth die achter de schermen van grote betekenis was voor idee en de uiteindelijke uitvoering van deze muzikale en multimediale beleving. Arjen speelde twee nummers en zong er ook bij een van deze twee. Meer hoefde ook niet; de zaal had de sympathieke gitarist al helemaal omarmd na zijn woorden. Zijn meespelen en zingen was de kers op de slagroom.

27

Hoogtepunten te over deze avond. Of het nu ging om het subtiel startende And The Druids Turn To Stone met Damian Wilson op zang,  het met Peter Vink (Q65, Finch) op bas stompende Intergalactic Space Crusaders, de kraker Everybody Dies van het laatste album of een van de eerder genoemde nummers, het was een concertavond van formaat, waarbij visueel en qua muzikale beleving volop te genieten viel. De multimediale ervaring van steeds andere scenes passend bij de nummers én het terugkeren van Michael Mills in zijn rol als verhalende androïde maakten het gevoel van een reis compleet. Goed bedacht én het werkte. Tegelijk, het vroeg durf om zo de avond op te zetten.De aanwezige Ayreonauten, zoals de fans wel genoemd worden, genoten hoor- en zichtbaar.

16

Hoe eindig je een avond als deze? Het passende slot was een grande finale: alle zangers en zangeressen op het podium en natuurlijk zag het publiek toen ook Arjen terug. De reizigers door de onweerstaanbare melange van progressieve rock, progressieve metal, folkrock, space-, goth-  en hardrock keerden gezamenlijk terug in een hoopvolle en sfeervolle samenzang. Een avond toeven in het universum van Ayreon bleek een muzikale reis heen en weer door het continuüm van tijd en ruimte waarbij je zintuigen verrast worden en aangenaam geprikkeld.  Geen setlist die je van tevoren zou verwachten, maar een unieke reis die zowel uitdaging bood aan het publiek als aan de muzikanten. Zowel zij als de vocalisten die deze avonden hun opwachting maakten, zetten een onvergetelijke avond neer. Top!

* Na The Castle Hall hield Arjen kort een speech.

11081015182025

03 06

04

Setlist

  1. Prologue
  2. Dreamtime
  3. Abbey Of Synn
  4. River Of Time
  5. Prologu: The Blackboard
  6. The Theory Of Everything, Part I
  7. The Theory Of Everything, Part II
  8. Merlin's Will
  9. Waking Dreams
  10. Dawn Of A Million Souls
  11. Valley Of The Queens
  12. Ride The Comet
  13. Star Of Sirrah
  14. Comatose
  15. Day Sixteen: Loser
  16. And The Druids Turn To Stone
  17. The Two Gates
  18. Into The Black Hole
  19. Actual Fantasy
  20. Computer Eyes
  21. Magnetism
  22. Age Of Shadows
  23. Intergalactic Space Crusaders
  24. Collission
  25. Everybody Dies
  26. The Castle Hall*
  27. Amazing Flight
  28. Day Eleven: Love
  29. The Eye Of Ra