×

Concert

21 september 2014

Angel Olsen’s charmes werken in Ekko

Geschreven door: Frank Gesink

Rodrigo AmaranteOp het moment dat voorprogramma Rodrigo Amarante begint met spelen is het al gigantisch druk in Ekko, Utrecht. Multi-instrumentalist Amarante vergaarde in Brazillië bekendheid met zijn rockband Los Hermanos. Doordat hij jaren geleden met Orquestra Imperial in London speelde kwam hij Devendra Banhart tegen, die daar ook aanwezig was. De twee werkten al snel samen. Nu woont hij al geruime tijd in Amerika. Sinds kort is er zijn solo-album Cavalo. Een echt singer-songwriteralbum vol mooie liedjes, aangevoerd door de zwoele stem van Amarante. Wat Cavalo zo levendig houdt is de subtiele invulling van zijn backingband, die het geheel een extra zomers tintje meegeeft. Vanavond staat hij er helemaal alleen. Zijn rustig voortkabbelende liedjes missen hierdoor pit en zijn al snel wat aan de saaie kant. Hij zingt in het Portugees, Frans en Engels, waar soms zelfs meerdere talen in liedje gebruikt worden.  Mijn kennis van zowel Portugees als Frans is niet zo groot, waardoor het op mij persoonlijk nog afstandelijker overkomt. Misschien zijn het wel prachtige teksten, maar ik heb geen idee. Koppel dat aan de afstand die ik toch al voelde bij zijn muzikale benadering en het geheel werkt gewoon niet goed genoeg. Een aandacht luisterend, muisstil Ekko is het trouwens niet met mij eens. Tussendoor verteld Amarante nog op een ietwat plagerige toon dat hij lekker elke avond naar Angel Olsen kan kijken, omdat hij mee op tour is . Tsjah, zo’n geluksvogel is hij inderdaad.

Angel OlsenVoor deze ene avond zijn wij ook de geluksvogel en Angel Olsen pakt Ekko al snel in met haar charmes. Ze verteld hoe leuk ze Utrecht vindt en dat we na afloop eigenlijk gezellig met zijn allen tequila zouden moeten drinken op een boot aan de gracht. Er worden voornamelijk liedjes van haar recente album Burn Your Fire For No Witness gespeeld. Het meer rockgeoriënteerde, volle geluid op dat album komt ook live goed over. Angel en en haar band spelen ontspannen en hebben er zichtbaar veel lol in. Toch oogt- en klinkt het soms wat slordig. Dit rammelende geluid lijkt een bewuste keuze. Als een jonge garagerockband rammelen en beuken ze zich door de set heen. Deze aanpak zorgt er helaas wel voor dat Angel’s stem soms ondersneeuwt in het geheel. Vooral in de intiemere liedjes zorgt dat voor een iets minder intense sfeer. De trage, maar logge manier waarop Acrobat vanavond gespeeld wordt lijkt sterk beïnvloedt door het slowcore-genre. Een goed uitgevoerde cover van Fleetwood Mac’s Dreams komt ook nog even langs. Dan is het tijd om de band weg te sturen en speelt Angel nog een aantal liedjes solo. White Fire – het intieme hoogtepunt van de avond – wordt niet afgemaakt.”Sorry, thats a very long song. Lets unfuck this!”, zegt ze. Vervolgens schiet ze in de lach als bij Unfucktheworld de tekst “I kept my mouth shut and opened up the door” wordt gezongen en er ook daadwerkelijk een deur opengaat. Het oogt allemaal wat slordig, maar het doet er verder niet toe. Ze vermaakt zichzelf en daar lijkt het allemaal om te draaien vanavond. Deze positieve uitstraling heeft ook zeker effect op het publiek, dat zeer tevreden naar huis gaat na het zien van deze charmante dame.

Fotografie door: Alex Becker