In de Champions League van de hedendaagse progressieve rock is er een select aantal bands en artiesten dat onafgebroken, jaar na jaar, laat zien en horen precies waarom die Champions League is waar ze thuis horen. Toewijding aan de muziek, doordachte composities, afwisselend tussen sfeervol en dynamisch, producenten van naam die staan voor verzorgde releases en niet zelden zijn er links met Steven Wilson, Lasse Hoile of  Mikael Akerfeldt. Zeker als er sprake is van vastgelegde cinematografische beelden, dan vinden we eveneens vaak de naam van laatstgenoemde terug. Hier heeft hij, net als bij de eerdere live registratie van Porcupine Tree, Anesthetize, de hand ook gehad in de regie van deze concertregistratie.

De locatie van het evenement, de kathedraal van Liverpool, met zorgvuldigheid gekozen, sober in aankleding en de muziek teruggebracht tot de essentie. Waar Marillion dat deed ten tijde van Less Is More, met soms fors afwijkende arrangementen, is de essentie hier vooral gevat in de fraaie akoestische gitaarklanken. Hoewel de originele lijnen van de nummers zo worden teruggebracht tot akoestische gitaarpartijen, gaat er, paradoxaal genoeg, een beleving van verrijking uit door de warme klanken van de gitaarpartijen. In een setting als deze, met uitmuntende sfeervolle belichting, waarin naast de muzikanten slechts de zang te horen is en met de akoestiek die je aan een kathedraal mag toeschrijven, ontstaat daardoor al bijna automatisch een wat mystieke sfeer.

Tel daarbij de kwaliteiten die Anathema als vrijwel geen andere band binnen het genre heeft om muziek onder de huid te brengen (kijk en luister maar naar het einde van Untouchable part 2) en je begrijpt dat alle ingrediënten op de bewuste avond aanwezig waren om een memorabel concert te ervaren. Het is mooi om te zien, dat de band echt aansluit op de beleving van het publiek. Die beleving wordt gedeeld en het is zichtbaar dat door de uitwisseling van energie en sfeer band en publiek elkaar versterken. Dat gebeurt al als de kernbezetting van deze tour, Lee Douglas, Danny en Vincent Cavanagh op het podium staan. Niet vreemd als je je bedenkt dat de stemmen van Vincent en Lee vrijwel doorlopend emotie uiten en Danny de instrumentale veelkunner en ruggengraat van de band is die zich met overgave van zijn taken kwijt.

Jamie Cavanagh, Daniel Cardoso en John Douglas zijn weliswaar eveneens vaste leden van de band. Zij delen echter slechts in een beperkt aantal nummers het podium met de zus van John en de broets van Jamie. Naast hen verschijnen bovendien David Wesling (cello) en Anna Phoebe (viool) op het podium. David speelde al eerder op studiowerk van de band, Anna Phoebe speelde met onder meer Jethro Tull en Transsiberian Orchestra. Het arrangement van het nummer Anathema wordt aangenaam verrijkt met de strijkers en, ook hier blijktA, de twee spelers zijn het neusje van de zalm. Anathema legt eer in wat ze doen. En wat ze doen, doen ze goed. Hoewel de band zeker ook het oude werk niet schuwt, ligt de nadruk voor deze imposante live registratie op de laatste paar albums. Het optreden mag gekenmerkt worden als akoestisch, er wordt gebruik gemaakt van toetsen en loops ter ondersteuning. Die nemen echter nooit de nummers of de kleuring ervan over; ze onderstrepen enkel. Smaakvolle arrangementen dus die avond in Liverpool.

De band heeft het album in meerdere verschijningsvormen op de markt gebracht. Onderwerp van deze recensie was de combinatie van dvd en cd. Met een selectie van sfeervolle nummers uit de recente albums en enkele oudere pareltjes heeft Anathema andermaal laten zien en laten horen dat ze niet voor niets in de bovenste regionen van de muzikale Champions League meespelen. Je kunt opmerken dat de band er voor kiest om andermaal vooral de sfeervolle kant van hun muziek naar voren te laten komen bij een gefilmde registratie en dat het zinvol is en misschien wel tijd wordt om de meer rockende kant van Anathema een keer in beeld te brengen. Het is echter een onomstotelijk feit dat de band hier erg goed in is, dat dit het publiek zeer aanspreekt en, bovenal, je voelt aan alles dat dit niet een kunstje is dat de band flikt uit winstbejag. Overgave en passie in een intieme setting. Een fraaie live registratie van Anathema. Alweer mogen we wel zeggen. Anathema geeft hiermee een stijlvol en warm visitekaartje af, ook voor mensen die met een grote boog om alles dat prog heet heen lopen. Wil je ze na het lezen van deze recensie live gaan zien? 9 november staan ze in Tivoli Utrecht.

Tracklisting A Sort Of Homecoming:

CD 1:

1. The Lost Song Part 2
2. Untouchable Part 1
3. Untouchable Part 2
4. Thin Air
5. Dreaming Light
6. Anathema
7. Ariel
8. Electricity

CD 2:

1. Temporary Peace
2. The Beginning And The End
3. Distant Satellites
4. Take Shelter
5. Internal Landscapes
6. A Natural Disaster
7. Fragile Dreams