×

Recensie

Rock

28 november 2014

AC/DC

Rock Or Bust

Geschreven door: Richard Verbrugge

Uitgebracht door: Epic

Rock Or Bust AC/DC Rock 3.5 AC/DC – Rock Or Bust Written in Music https://writteninmusic.com

Het laatste kwartaal van dit jaar staat in het teken van de afscheidsalbums. Queen en Pink Floyd brachten hun laatste opnamen uit en veertig jaar na hun debuut komt ook een andere legendarische rockband met zijn laatste album. In tegenstelling tot de opgewarmde kliekjes van eerdergenoemden, komt AC/DC met elf nieuwe nummers volgens het vertrouwde recept.

Eerder dit jaar leek het erop dat AC/DC voortijdig zou eindigen want oprichter, gitarist en belangrijkste componist Malcolm Young viel ten prooi aan dementie en kon niet meer verder. Malcolm’s wens was dat de band verder zou gaan en zo geschiedde. Neef Stevie Young werd opgetrommeld en in mei dook de band in Vancouver de studio in met Brendan O’ Brien die ook de succesvolle voorganger Black Ice heeft geproduceerd. Voor buitenstaanders klinkt Rock Or Bust precies als de albums die AC/DC de voorbije decennia uitbracht: strakke riffs, een swingende ritmesectie, puberale teksten en melodielijnen die aanstekelijk werken. Probeer maar eens een album te luisteren zonder mee te tappen met je voet of hoofd. Voor de kenners zijn er toch verschillen met voorgaande albums, zo speelt Angus vrijer zonder het strenge toezicht van broer Malcolm en zijn de baspartijen van Cliff Williams prominenter in de mix opgenomen ten koste van – u raadt het al- de slaggitaar. De eerste tien nummers bieden compositorisch nul verrassingen, maar het slotnummer Emission Control laat zowaar een meer experimenteel karakter horen en klinkt in de verte enigszins als Rolling Stones medio jaren zeventig.

Rock Or Bust telt elf liedjes en duurt krap 35 minuten; de liedjes zijn zonder uitzondering kort. Het titelnummer opent het album en laat horen dat Brian Johnson op zijn oude dag (67) nog verrassend goed bij stem is. De single Play Ball is AC/DC op en top. Een toekomstige kraker die nog duizenden malen te horen zal zijn in voetbal- en honkbalstadions, basketbal- en andere sportarena’s over de hele wereld. Hoewel de tekst niet over sport gaat (het gaat bij AC/DC eigenlijk altijd over seks) zal het net als Van Halen’s Jump niet meer weg te slaan zijn bij sportevenementen. Het derde liedje heet Rock The Blues Away en is de enige echte tegenvaller. Slappe hap met een zeikrefrein. Miss Adventure is stukken beter en heeft een speels karakter dat we sinds het briljante Powerage zelden hebben gehoord. Tijdens het intro van Dogs Of War brengt Angus een ode aan zijn jeugdheld Hendrix, een man die hem inspireerde om gitaar te gaan spelen. De ene na de andere stamper volgt met Hard Times en Rock The House als meest noemenswaardige nummers. De oplettende lezer heeft al gemerkt dat het woord Rock weer in veel songtitels aanwezig is. AC/DC was nooit bekend om hun literaire teksten of geniale spitsvondigheid en dit album is geen uitzondering.

Rock Or Bust besluit een gedenkwaardige studio carrière van een van de grootste en meest invloedrijke bands in het hardrockgenre. Het is een waardig afscheid geworden waarop ook Malcolm trots zou zijn geweest. De wereldtournee die in 2015 volgt zal weer menig bezoekersrecord breken want de vraag naar kaartjes is net als bij de Black Ice tournee overstelpend groot. Dus iedereen die de band nog eenmaal wil zien, mag deze keer niet overslaan.



  1. Rock Or Bust
  2. Play Ball
  3. Rock The Blues Away
  4. Miss Adventure
  5. Dogs Of War
  6. Got Some Rock & Roll Thunder
  7. Hard Times
  8. Baptism By Fire
  9. Rock The House
  10. Sweet Candy
  11. Emission Control