×

Concert

10 december 2018

A Perfect Circle houdt afstand in AFAS Live

Geschreven door: Edgar Kruize

Label: BMG

Setlist

  1. Eat The Elephant
  2. Disillusioned
  3. The Hollow
  4. Weak And Powerless
  5. So Long, And Thanks for All The Fish
  6. Rose
  7. Thomas
  8. (What's So Funny 'bout) Peace, Love and Understanding
  9. Vanishing
  10. The Noose
  11. 3 Libras (All Main Courses mix)
  12. The Contrarian
  13. TalkTalk
  14. Hourglass
  15. The Doomed
  16. Counting Bodies Like Sheep To The Rhythm Of The War Drums
  17. Judith
  18. Dog Eat Dog
  19. The Package
  20. Delicious

Voor hun eerste Nederlandse headlineconcert sinds 2004 heeft A Perfect Circle het zichzelf niet makkelijk gemaakt. In een zaal waar de verachtingen hooggespannen zijn (niet in het minst omdat er een algeheel fotografie- en filmverbod geldt) kiest de band ervoor om ingetogen van start te gaan. De titeltrack van hun dit jaar verschenen album Eat The Elephant is ontegenzeggelijk prachtig. Maar zo’n ingetogen track, in het duister uitgevoerd voor een onrustig wordende zaal, zonder echte ‘punch’ om de zaal mee te krijgen is geen ideale showstarter. Het evenzo fraaie Disillusioned volgt, de uitvoering is vlekkeloos, het geluid is helder en gedoseerd. Maar ook hier geldt dat de show er bepaald niet door op gang komt.

Het is tekenend voor deze band – ditmaal naast oer-leden Billy Howerell en Maynard James Keenan bestaand uit bassist Matt McJunkins (The Beta Machine, Eagles Of Death Metal), drummer Jeff Friedl (The Beta Machine) en gitarist/toetsenist Greg Edwards (Failure) – dat ze niet (willen) voldoen aan verwachtingen die mensen kunnen hebben. Dat heeft een grillig maar avontuurlijk oeuvre opgeleverd en dit jaar in de vorm van Eat The Elephant een prachtig en goeddeels ingetogen groeiplaatje.

Live heeft de band zichzelf in AFAS Live volledig naar binnen gekeerd, zowel fysiek door de niet optimale podiumopstelling, maar ook geestelijk. Dat levert zeker de eerste helft een maar lastig binnenkomend optreden op. Waar de band ruim een jaar geleden in Philadelphia vlammend uit de startblokken schoot en dat eerder dit jaar op Pinkpop in het daglicht ook deed, lijkt na ruim twaalf maanden touren de vermoeidheid enigszins toegeslagen. Ook bij de geluidsman overigens, want juist door het heldere geluid valt goed op dat de gitaar van Billy Howerdell lang niet altijd goed in de mix zit. Je ziet hem spelen, maar hoort hem niet. De vocalen van Maynard James Keenan daarentegen zitten er juist vol in. De man is ontegenzeggelijk één van de beste zangers die op dit moment optreedt, maar de balans is wat zoek en de muziek – hoe goed ook – weet daardoor niet zijn weg vanaf het podium de harten van de toehoorders in te vinden. Er blijft afstand. Alsof je met een paar duizend man in een kijkdoos aan het turen bent.

Pas vanaf een fantastische versie van The Noose valt alles op zijn plek. De gitaar van Howerdell is er ineens wel weer en de geluidsmuur die hij daarmee optrekt vormt een fantastische tandem met Keenans stem. Al schuurt het voor velen direct daarna weer even als de band 3 Libras in de All Main Courses remix uitvoert, waardoor het nummer amper herkenbaar is. Als gezegd, deze band conformeert zich niet aan wat het publiek van hen wil/verwacht. De uitvoering The Contrarian bewijst hoe prachtig de meer ingetogen nummers van het nieuwe album in een concertsetting kunnen zijn als ze ingekaderd worden. Hier klopt het schimmenspel op het podium in combinatie met het puntgave spel wel ineens. Op zulke momenten zindert het in de zaal. Dat doet het in de aanloop naar de finale ook met een verzengend The Package, dat in de uithalen aanvoelt alsof je door een zwaargewichtbokser in de hoek van een ring wordt gebeukt. Majestueus. Tegen het einde van afsluiter Delicious heeft zanger Keenan het ‘no pictures’ gebod op. “See you soon!” Vervolgens stapt hij snel het podium af voor ook maar iemand zijn telefoon uit de zak heeft gevist. Wederom gemor in de zaal, wederom niet voldoen aan verwachtingen. Maar stiekem is zo’n actie natuurlijk gewoon erg lollig.

Waar de band een half jaar geleden op Pinkpop nog een volledige knock-out afleverde, is een avondje A Perfect Circle in AFAS Live vooral goed voor wisselvallige gevoelens. Op de momenten dat het allemaal klopt, is het optreden fenomenaal. Dat blijft muzikaal ook zo op de momenten dat het totaalplaatje niet helemaal klopt, maar het komt niet aan. De afstand die tussen band en publiek gedurende de te klinische eerste helft van de show gecreëerd is, weet het zichzelf revancherende A Perfect Circle gedurende de rest van de show bijna niet meer te overbruggen.

Setlist

  1. Eat The Elephant
  2. Disillusioned
  3. The Hollow
  4. Weak And Powerless
  5. So Long, And Thanks for All The Fish
  6. Rose
  7. Thomas
  8. (What's So Funny 'bout) Peace, Love and Understanding
  9. Vanishing
  10. The Noose
  11. 3 Libras (All Main Courses mix)
  12. The Contrarian
  13. TalkTalk
  14. Hourglass
  15. The Doomed
  16. Counting Bodies Like Sheep To The Rhythm Of The War Drums
  17. Judith
  18. Dog Eat Dog
  19. The Package
  20. Delicious