Het vierde album van 30 Seconds To Mars, de emorockband van acteur en zanger/gitarist Jared Leto heet Love Lust Faith + Dreams. Achter op het fotoboekje (songteksten vond het trio overbodig) staan de vier woorden uit de albumtitel in gekleurde vakken. Die corresponderen weer met de gekleurde stippen achter de tracks. Het moet de thematiek aangeven. Veel te ingewikkeld en onnodig. Leto en zijn kompanen hadden beter aandacht kunnen besteden aan het maken van goede muziek. Want Love Lust Faith + Dreams is vooral om te huilen zo hysterisch en lelijk.

Birth opent de cd met wat getoeter en geram op drums die doen denken aan een middeleeuws leger, maar blijkt gewoon een vage drum ’n bass track. Conquistador is aardig te doen. De koortjes en de screams van Leto doen een beetje denken aan vroegere tijden. Toch klinkt het geheel erg gladjes. Jammer genoeg blijkt Conquistador de enige echte rocksong op Love Lust Faith + Dreams. De single Up In The Air klinkt inspiratieloos, City Of Angels is een clichéverhaal over de stad van de biljoen lichten en wat de band in Pyres Of Varanasi en Bright Lights (“Time to live, time to love”, gááp) doet is de vraag. Een track met hetzelfde niveau als Conquistador vinden we niet meer, al ligt Do Or Die nog tamelijk aangenaam in het gehoor.

De mannen zullen vast hun best doen, maar als er gezongen wordt over zowel liefde, lust, vertrouwen als dromen, wij voelen het niet. Nee, het gaat er niet om hoeveel bombast of synths er in je nummers worden gestouwd, het gaat om oprechtheid. Jammer, maar Love Lust Faith + Dreams is op dit moment het minste wat 30 Seconds To Mars voortgebracht heeft. Gelukkig heeft de band al drie goede albums gemaakt, dus hopen we voor Pinkpop maar dat daar veel materiaal van gespeeld wordt.