×

Concert

16 augustus 2014

Zomerparkfeesten kabbelen voort

Geschreven door: Ron Loontjens

• fotografie door Wouter Schenk

De tweede dag van het Venloose Zomerparkfeest zit er weer op. Even resumeren. Wat waren de hightlights en andere opmerkelijke zaken. En bovenal, wat waren de verrassingen.

De weersvoorspelling was in elk geval niet veel soeps. Een enkele bui, maar de grote regenval, zoals enkele jaren geleden, bleef gelukkig uit. De kick-off van de tweede avond vond plaats in de Carrousel waar Strange Comedy de bal keihard in het net trof. Beide leden hebben een achtergrond van o.a. Cirque de Soleil. Het betere circuswerk met een superb gevoel voor absurde humor.

De lokale rockband Audio Pilots beleeft een hoogtepunt doordat ze zomaar – nou ja zomaar, het kwam omdat de woestijnblues groep Tamrikest in de file stond bij Parijs – verplaatst worden naar het hoofdpodium om daar de aftrap te geven voor de tweede dag in het Julianapark. Stevige powerrock die een beetje doet denken aan Muse. Ze slagen er in om het publiek dat ondanks het wat mindere weer in ruime getale aanwezig is mee te krijgen.
Daar waar de meeste kerken te kampen hebben met leegloop en vergrijzing, is er op het Zomerparkfeest een kerkje verrezen waar de toegangsdeur op slot gaat omdat hij helemaal vol is. Het nieuwe poppodium Grenswerk organiseert daar intieme sessies met acts die op andere momenten op de grotere podia staan. Elke dag is de eerste sessie bestemd voor lokale, opkomende talenten. Zo ook op vrijdag wanneer de funky pop/rock band Random Precision zorgt voor een overvolle kerk met gelukkige kerkgangers. Vier jonge enthousiaste en gedreven jongens die een frisse sound met eigen werk laten horen met een gevoelige soulstem, frisse toetsen, groovy bas en indrukwekkend drumspel. In de Carrousel is inmiddels het vierkoppige Sons of Kemet bezig met hun rauwe jazz, gemixt met vleugjes Afrikaanse en Caribische roots. Zet twee drumsets bij elkaar en voeg daarbij een tuba en een saxofoon. Onder leiding  Shabaka Hutchings (sax) maakt de groep een dansbare mix van waarin je Arabische toonladders hoort met Afrikaanse ritmes. Hoewel de temperatuur het buiten laat afweten, loopt de temperatuur in de tent hoog op. [tekst: Wouter Schenk]

Het Nederlandse Bluegrass Boogiemen zet een sublieme set neer op het Vriendenpodium. Verassend? Ja, maar volgens insiders eigenlijk niet. Volgens Chris Hillman, bekend van The Birds, zijn  de Bluegrass Boogiemen de band van het moment. Daar valt niet veel op af te dwingen. Zo staan ze rondom één microfoon en verder is het volledig akoestisch, zoals dat  eenmaal de bedoeling is bij bluegrass. Ieder instrument krijgt aandacht. En, dat gebeurt niet snel bij het Zomerparkfeest, er kwam een toegift. Een uitgekiende lange versie van Hank Williams’ I Saw The Light. Misschien een van de verrassingen van deze avond. Maar wat was de geluidsman van de organisatie aan het klooien! Zijn stem was door de muziek hoorbaar.. jammer.

Het was  ‘s-middags al erg druk bij de instore bij Sounds Venlo. Rijen dik bij het uitdelen van handtekeningen en fotosessies met fans. Kensington is en blijft momenteel zeker een van de meest aansprekende bands uit Nederland. Een strakke uitgekiende show waarbij het nieuwe album Rivals wordt gepromoot in combinatie met de bekendere nummers als We Are The Young en natuurlijk de knaller Home Again. Het totale plaatje klopte. Een perfecte show waarbij ook goed over het licht is nagedacht. En daarbij, het sloeg aan bij meerdere generaties. Een van de betere grotere acts van de laatste jaren.

Staat daar Honnybunny van Pulp Fiction op het podium? Lijkt er wel veel op. Met eigenzinnige sound is Quintron & Miss Pussycat een van de meest eigenaardige bands. Met grotendeels zelfgebouwde synthesizers creëren ze een sound die onder het kopje noise en swamp tech dance wordt geplaatst. Voeg daarbij een vreemd soort van analoge drummachine, genaamd Drum Buddy, waar de vreemdste geluiden uit worden geperst,  daarbij gebruikmakend van een echt obscuur poppenspel met een opblaasbaar poppentheater. Je vraagt je af waar je in hemelsnaam bent beland. Gedrenkt in voodoo, psyche, whisky en bier met veel lo-fi geluiden staat de uitkomst vast. Een heerlijke georganiseerde elektronische zweterige en broeierige chaos.

Perc. Een van de vele DJ’s op dit festival. Producer/DJ met een voorkeur voor zware techno.. Stuwende en rauwe techno. Deze sound neemt je mee en laat je niet los tot je eraan toegeeft. De hypnotiserende zware beat, zou volgens de organisatie vergelijkingen hebben met industrial. Industrial? Nou nee, niet echt.

De afsluiter van de tweede avond is voor de door file vertraagde Malinese band Tamrikest. Daarom niet op het hoofdpodium maar in de kleinere intieme setting op het Vriendenpodium. De Toearegs toeren al enkele jaren de wereld rond en hebben inmiddels drie albums op hun naam staan, waarvan Chatma,  uitgebracht in 2013 het laatste is. Meeslepende muziek waarin je de combinatie van gitaarspel, percussie en indringende zang hoort, doorvlochten met pulserende patronen die zo kenmerkend zijn voor Noord-Afrika.  Tamrikest verdient een groot publiek. Jammer dat ze door pech op het kleine podium terecht kwamen. Maar de intieme sfeer die daar ontstond met deze prachtige muziek en zang zorgde voor een hele mooie afsluiter van de tweede dag ZPF 2014. [tekst: Wouter Schenk]