Nick Drake. Damien Rice. Dat zijn de artiesten die Will Knox, volgens de biografie neef van Dennis Bergkamp, als inspiratiebronnen ziet. Dit album mag dan weliswaar niet meteen de intense somberheid van beide genoemde heren ademen, er is een aangename donkerte verbonden aan dit album. Will combineert zijn teksten onder meer met subtiel gebruik van elektronica. Dat geeft dit album wel iets extra’s.

Niet de keuze voor gebaande taken qua teksten, niet de gebaande paden qua muziek dan ook? De muziek van Will ligt makkelijk in het oor, maar net als je het idee hebt dat de muziek de aangename wateren van Racoon in lijkt te kabbelen, toont de muziek zich afwisselender en zijn de stem van Will en zijn teksten scherper dan die van Bart van der Weide en zijn mannen. Bij het tweede nummer Dance With Your Ghost komen de zanglijnen van Will dicht in de buurt van lijnen (en ook dictie) zoals we die van de Zeeuwse band kennen. Zodra het refrein zich laat horen, is elke schijnbare gelijkenis echter verdwenen.

Het is een album met tien nummers dat net iets meer dan een half uur van je aandacht vraagt. Ergens is dat jammer, want de liedjes van Will, de instrumentatie en zijn zang mogen er, in alle afwisseling, zeker zijn. Zo’n album waar je nog eens naar teruggrijpt. Zo’n album dat gewoon aangenaam verrast. En dat met die donkerte die overigens ook prachtig verwerkt is in de hoes. Laten we hopen dat Will langer met zingen doorgaat dan Dennis als profvoetballer. Best een talent, deze sympathieke Brit.

Tracklisting The River Ink:

1. Domino
2. Dance With Your Ghost
3. Lifeboats
4. Riverside
5. Room For Two
6. The Ship & The Storm
7. Permanently Temporary
8. Let’s Rob A Bank
9. Just Because
10. Lucky Man